Тіл философиясы
Тіл философиясы (ағылш. Philosophy of language) — аналитикалық философияда тілдің табиғатын, тіларалық, тіл мен қолданушының және тіл мен ғаламның байланысын зерттейді.[1] Зерттеу көбінесе мағынаның табиғаты, интенционалдық, референт, сөйлем құрылымы, ұғымдар, үйрену және ойлану қатарлылар туралы ізденістерден тұрады.
Готлоб Фреге пен Бертран Рассел аналитикалық философияның "лингвистикалық бетбұрыс" (Linguistic turn) жасаған маңызды тұлғалар есептеледі. Бұлардан кейін Людвиг Витгенштейн (Tractatus Logico-Philosophicus), Вена үйірмесі, сондай-ақ логикалық позитивистер және Уиллард Ван Орман Куайн қатарлылар тіл философиясын жалғастырды.[2]
Құрлықтық философияда тіл бөлек пән ретінде қарастырылмайды. Керісінше, ол феноменология, құрылымдық семиотика,[3] герменевтика, экзистенциализм, деконструкция және сын теориясы секілді көптеген басқа ой салаларының ажырамас бөлігі.
Тарих өңдеу
Антикалық философия өңдеу
Ортағасыр философиясы өңдеу
Жаңа дәуір философиясы өңдеу
Қазіргі заман философиясы өңдеу
Негізгі тақырыптар және тармақ салалар өңдеу
Қаммуникациясы өңдеу
Құрамы мен бөліктері өңдеу
Көкей және тіл өңдеу
Тумалық және үйренулік өңдеу
Тіл және ойлау өңдеу
Мағына өңдеу
Референс өңдеу
Әлеуметтік әрекеттесу және тіл өңдеу
Ақиқат өңдеу
Тіл және құрлықтық философия өңдеу
Тіл философиясындағы мәселелер өңдеу
Формалды және бейформалды тәсілдер өңдеу
Әмбебаптық және композиция мәселесі өңдеу
Тіл табиғаты өңдеу
Аударма және түсіндіру өңдеу
Бұлдырлық өңдеу
Дереккөздер өңдеу
- ↑ https://www.britannica.com/topic/philosophy-of-language Philosophy of language, Encyclopedia Britannica, 2018-11-14
- ↑ Philosophy of Language (ағыл.).
- ↑ David Kreps, Bergson, Complexity and Creative Emergence, Springer, 2015, p. 92.