Якут лайкасы
Якут лайкасы - Ресейдің солтүстік-шығысындағы байырғы халықтар өсіретін ежелгі ит тұқымы. Бұл иттерді көбіне Еуропа мен Азия жерлерінде ұстайды. Суыққа төзімді бұл итті қарлы, боранды аймақтарда шанаға жегіп, көлік ретінде қолданады. 1928 жылы аңшы иттер көрмесіне келген қонақтарға аталған ит тұқымы таныстырылды.
| |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Сипаттамалары | |||
| Бойы | 55-59 см | ||
| Салмағы | 18-23 кг | ||
| Шығу тегі | |||
| Ел | Ресей, Саха Республикасы | ||
| ХКФ классификациясы | |||
| Тобы | 5 | ||
| Секциясы | 1 | ||
| Нөмірі | 365 | ||
| Ортаққордағы санаты: Ит тұқымдары | |||
Бойының ұзындығы 38-63 см, жүндері қалың, құйрығы шеңбер бойымен айналған, жүні тік орналасқан, құлағы тұрыңқы, ұшы үшкір болып келеді. Бұл итті көбінесе аң аулағанда, ұзақ жолға шыққан жолаушылар серік етеді.
Якутияның орталық және батыс бөлігінде жергілікті якут тұрғындары барлық иттерге ортақ атауды, якут тілінен «якут иті» деп деп атауда. Қазіргі уақытта бір топ энтузиастар «Саха-Иті» тұқымын құру бойынша жұмыстар жүргізіп, өзінің тұқымдық стандартын жазуда.
Тарихы өңдеу
Әр уақытта және әр түрлі зерттеушілер (М. М. Геденштром А. Ф. Миддендорф, В. Л. Серошевский, Л. П. Сабанеев, Н. В. Слюнин, Р. К. Маак, А. А. Ширинский-Шихматов, В.И.Иохельсон, Е.В.Пфиценмайер, Е.Г.Орлов, М.Дмитриева-Сулимова, Э.И. Шерешевский, А.Г.Чикачёв т.б.) якут лайкасын әртүрлі аттармен сипаттаған (Алазеев лайкасы, Анюй лайкасы, Арктика лайкасы, Верхоянск лайкасы, Гижиган лайкасы, Колыма-Индигир лайкасы, Ламут лайкасы, Омолон лайкасы, Омсукан лайкасы, Охот лайкасы, Поляр лайкасы, Руссо-Усти лайкасы, Сусуман лайкасы, Солтүстік-Шығыс лайкасы, Тунгус лайкасы, Ходин лайкасы, Чувычан лайкасы, Юкагир лайкасы, эвен лайкасы, Ян лайкасы т.б.)
17 ғасырда Сібір өзендері «ит өзендері» және «бұғы өзендері» болып бөлінген. Балыққа бай өзендерде иттерге кептірілген балықты дайындау оңай болды, бұл өзендерге - Яна, Индигирка, Анадыр, Омолон, Үлкен Анюй, Кіші Анюй, Колыма, Алазея т.б. жатады. Балық жоқ жерде иттермен жүру қиын болды. Бұл жерде көліктер үшін иттермен бірге бұғы да пайдаланылды, бұлар-«бұғы өзендері».
1692 жылы Амстердамда голландиялық ғалым-саяхатшы, географ және этнограф Николас Корнелиссон Витсеннің «Noord en Oost Tartarye» (Солтүстік және Шығыс Тартария) атты кітабы жарық көрді. Бұл кітапта «Якуттардың қыс кезіндегі қозғалысының әдістері» атты гравюраларда иттерді қалайша көлік құралы ретінде пайдалану керектігі көрсетілген.
1698 жылы Семён Ремезов құрастырған "сызбасы" картасында Колыма, Яна және Индигирка өзендерін қамтитын "ит өзендерінің" бойында өмір сүретін иттердің бейнесі пайда болды.
1730 жылы Витус Ионассен Беринг 2-ші Камчатка экспедициясын жабдықтай бастады.
Ресейдің солтүстігіндегі экспедиция 10 жылға созылды және міндеттері мен нәтижелері бойынша Ұлы Солтүстік экспедициясы деп аталды. Оған поляр зерттеушілері Дмитрий Яковлевич Лаптев, Харитон Прокофьевич Лаптев, Семен Иванович Челюскин және басқалар қатысты. Нәтижесінде солтүстік теңіздердің табиғаты туралы орасан зор материалдар жиналды, Солтүстік Мұзды мұхиттың мыңдаған шақырымдық жағалауы картаға түсірілді, Ресейдің солтүстігінің аумақтары зерттеліп, сипатталды, Солтүстік халықтарының өмірі мен салты сипатталды. Экспедицияның құрлық бөлігі Якутскіден басталды. Осы экспедициялар кезінде Ленадан Колымаға, Таймыр түбегіне дейінгі жағалау зерттелді. Осы экспедициялардың барлығында полярлық Якутияның иттері белсенді қолданылды. Бұл иттер қолданылатын алғашқы географиялық экспедиция болды.
Якутск лайкасын егжей-тегжейлі сипаттаған алғашқы зерттеуші Владимир Ильич Иохельсон болды. 1894-1896 жылдары ол Орыс географиялық қоғамы ұйымдастырған Сібір экспедициясында жұмыс істеді және Колыма округінің және Верхоянск округінің солтүстік бөлігінің халықтарын зерттеді. Экспедицияның нәтижесінде Владимир Ильич Иохельсон көптеген мақалалар, очерктер мен кітаптар шығарды, олардың көпшілігінде Якутияның Верхоянск уезінің Колыма, иттері туралы егжей-тегжейлі сипаттады.[1]
1895 жылы " Шерер, Набгольц и Ко " баспасы, Мәскеу. «Солтүстік асыл тұқымды иттерінің альбомын» шығарды. Альбомның авторы және құрастырушысы - князь Андрей Ширинский-Шихматов. Бұл альбом Ресейдің солтүстік-шығысындағы лайка иттерінің алғашқы фотосуреттерін қамтиды.
1910 жылы Мария Дмитриева-Сулимова өзінің «Лайка және онымен аң аулау»[2] атты кітабында Колыма-Индигир Лайка тұқымының сыртқы ерекшеліктерін сипаттаған, бұл сипаттама тұқымның алғашқы стандарты болып саналады. Мария Дмитриева-Сулимова «Лайка және онымен аң аулау» кітабында Колыма лайкаларының аңшылық қасиеттерін толық сипаттаған.
1946 жылы «Главморсевпути» баспасынан Э.И.Шерешевскийдің, П. А. Петряевтың және В.Г.Голубевтің «Шана иттерін өсіру» атты кітабы жарық көрді. Бұл кітапта солтүстік (полярлық) иттерді олардың сыртқы ерекшеліктері мен жұмыс сапаларын зерттеудегі бай тәжірибе жинақталған. Атап айтқанда, иттердің тұқымдарын жүйелеуге талпыныс жасалды [3]
КСРО ДОСААФ, РСФСР Министрлер Кеңесі жанындағы Аңшылық және табиғи қорықтардың бас дирекциясы 1959 жылы наурызда «Қызмет көрсету, аңшылық және үй иттерінің тұқымдарына арналған стандарттарды» жариялады. Оның ішінде, Е.И Шерешевский, П.А.Петряев және В.Г.Голубев зерттеулерінің негізінде солтүстік-шығыс шана иттер стандарты жарияланды, бұл стандарт Ресейдің солтүстік-шығысындағы барлық иттерге ортақ болды. Бұл стандарт Ресейдің солтүстік-шығысынан шыққан алғашқы ресми мақұлданған және жарияланған ит тұқымы стандарты. Солтүстік-шығыстық шабандоз стандарт 2005 жылы ҚРФ жариялаған Якут Лайкасы стандарты болды. Солтүстік-шығыс Лайка стандарты 2005 жылы РКФ жариялаған якутиялық лайка стандартының негізін құрады [4]
1982-1983 жылдары «Советская Россия» газетінің экспедициясы кезінде, алты полярлық лайка Уэленнен Мурманскіге дейін 10 000 км қашықтықты жүріп өтіп, арктикалық саяхаттар тарихындағы ең ұзақ кезеңді жасады.[5]
1998 жылы В.З.Дьячков неміс Г.П.Арбугаев бірге Якут Лайкасының популяциясын қалпына келтіру туралы мәселе көтерді.
2004 жылы Алексей Гаврилович Чикачевтің «Якутияда шана иттерін өсіру» кітабы жарық көрді [6] Бұл кітап Якутияның ит шаруашылығы мен шана иттерін өсіру тарихына арналған.
2004 жылы Якут республикалық ит өсірушілер ассоциациясының төрағасы, FCI-RKF судьясы С.В.Городилов, РКФ судьясы Л.Н.Сидоровамен бірге Якут лайкасы тұқымының стандартын бекітуге ұсынды.
2005 ж., РКФ №5 (57) хабарында Якут Лайкасы тұқымына арналған Ресейдің Кинологиялық Федерациясының бекітілген стандарты жарияланды.
2005 жылдан бастап Якут Лайкасы тұқымының иттері үнемі РКФ да өткізілетін жұмыс сапалары бойынша көрмелер мен байқауларға қатыса бастады.
2005 жылғы 2 қазанда Беларуссия Халықаралық кинологиялық федерацияның судьясы В.С.Вербицкий кинология тарихында алғаш рет "көрменің үздік иті" атағын Якутск лайкасына (best in show) берді [7]
2008 жылғы 24 ақпанда Мәскеуде «Евразия-2008» халықаралық көрмесінде Якутск Лайкасы тұқымының алғашқы тұсаукесері өтті.
2008 жылғы 11 қарашада РКФ Якут Лайкасына «Ресей чемпионы» атағын берді. Бұл атақты алған алғашқы Якут Лаика Т-Масяня болды. (М.С Смирнова)
2009 жылдың 26 сәуірінде Якутск қаласында Якут Лайкасы тұқымының алғашқы мамандандырылған шоуы өтті.[8] Шоудың алғашқы чемпионы және жеңімпаздары Алтын Тумар Боотур болды (М.С.Смирнова )[9]
2011 жылы Саха Республикасының Якут Лайкасы Асыл тұқымдылар клубы мәртебесін алды
2012 жылы 27 наурызда Якут Лайкасы Ресейде өткен «EURASIA 2012» халықаралық ірі иттер шоуында жеңіске жетті. [10],[11]
2013 жылы Герман Арбугаев Якут Лайкасы тұқымы иттерімен Арктика бағытында Новосибирск аралдарына 1500 шақырым жүріп өтті.
2013 жылғы 24 маусымда Ресей Кинология Федерациясының (РКФ) Президиумы РКФ стандарттар комиссиясының өтінімін мақұлдады және FCI моделіне сәйкес Якутс Лайкасы тұқымы стандартының жаңа нұсқасын бекітті. Шешім 2013 жылдың 25 шілдесінде күшіне енді.[12]
Бұл тұқымды Ресейдің кинологиялық федерациясы мойындағанымен, халықаралық кинологиялық федерация мойындаған жоқ [13]
2014 жылғы 1 наурызда Якут Лайкасы Арагорн 100 км қашықтықта шаңғы спортынан «Байкал Race 2014» экстремалды жарысының жеңімпазы атанды.
2014 жылғы 22 наурызда Мәскеудегі «Евразия-2014» халықаралық иттер шоуында Якут лайкасы Чимги Тура Буранбай «Ресейдің мақтанышы» байқауының жеңімпазы және танылмаған FCI тұқымдарының ішіндегі ең танымал ит болды [14]
2017 жылғы 17 наурызда Мәскеудегі «Евразия-2017» халықаралық иттер шоуында Якут Лайкасы (Свободная Стайя Ямал) «Ресейдің мақтанышы» байқауының жеңімпазы болды.
2017 жылдың тамызында Американдық ит шаруашылығы клубы якут лайкасы тұқымын сирек кездесетін иттердің тізіміне енгізді.
2019 жылдың 4 қыркүйегінде FCI Бас комитеті якут лайкасы тұқымын алдын ала мойындап, оны 5-топқа FCI классификациясына енгізді.[15]
2019 жылы 14 қыркүйекте Серпуховта (Ресей) өткен халықаралық «IDI» шоуында тұңғыш рет Якут лайкасы тұқымының иттері «Шоудың үздік иттері» атағын алды.
Саха халықтарының мифтері мен дәстүрлеріндегі ит өңдеу
Аңыздар бойынша бақсылар (шаман) жануарлар мен құстардың формасын алуы мүмкін, мысалы аю, ит, шыбын, бүркіт, сұңқар, қарға т.б.
Якут бақсыларының салт-дәстүрлі киімдерінде ит түрінде көмекші рухтардың металл кескіндері орналасқан. Бұл рухты бақсылық иті деп санаған және оларды барлауға жіберген. Юкагирлер мен якуттар өлген адамдардың көлеңкелері төменгі жер бетінде болады деп сенген. Біраз уақыттан кейін көлеңкелер қайтадан денені табу үшін топыраққа оралады деп сенген.
Сібірдің солтүстік-шығыс халықтарының арасында қымбат сыйлық күшік болды - отбасының әлеуетті асыраушысы, өйткені одан жақсы аңшы иттер шығуы мүмкін. Ересек аң аулайтын иттерді сыйлыққа сирек беретін, тек ерекше жағдайларда, өйткені тайга өмірінде иттің рөлі өте үлкен болған. Егер адам ересек итті берсе, онда оның тістері якут пышағы сияқты өткір болады деген үмітпен оған қарымта якут пышағын беру керек.
Якуттардың аңыздарына сәйкес, иттердің зұлым рухтарды көру және сезіну қабілеті болған. Олар өрт сияқты жақын арада болатын қауіп туралы ескерте алады.
Ерекшеліктері өңдеу
Якут лайкасы мықты, орташа дамыған бұлшық еттері бар, жинақы, орташа биіктігі бар ит. Қалың терілі, бірақ ылғалдылығының белгілері жоқ. Жүн жамылғысы жақсы дамыған және қатаң арктикалық жағдайларда өмір сүруге және жұмыс істеуге дағдыланған.
Якут Лайкасы - белсенді, ойнақы, ізденгіш ит. Достыққа икемді және икемді мінезге ие, өте ашық, агрессивті емес. Иттерді негізінен шанамен жұмыс жасауда және аң аулауда пайдаланады.
Көздері: тікелей немесе кең отырғызылған, бадам тәрізді, дөңес емес және терең отырғызылмаған. Түсі көк, қара немесе жаңғақ, тақ көзді (бір көз көк, екіншісі қоңыр). Қабақтары құрғақ, мұрын жағының түсі қара түспен жиектелген, ақ фонда түссізденген қабаққа жол беріледі.
Жүні: жақсы дамыған түзу астары бар қалың, жылтыр жүн. Қалың қылды жүндері алдыңғы және артқы аяқтарында жақсы дамыған. Құйрығы ұлпа, қалың болып келеді. Бұл иттерге қарда ұйықтауға мүмкіндік береді. Икемді мінезінің арқасында олар адаммен жақсы тіл табысады. [16]
Түсі: кез келген дақты түс (ақ-қара, ақ-қара, ақ-ақ, ақ-сұр) қызыл белгілері бар қара-ақ, қызыл дақтары бар қара, ақ, ақ-қызыл болады.
Өмір сүру ұзақтығы: 8 жылдан 10 жылға дейін.
Дереккөздер өңдеу
- ↑ http://web1.kunstkamera.ru/siberia/Bibliorg/Iokhelson.pdfВ(қолжетпейтін сілтеме). И. Иохельсон — список опубликованных работ
- ↑ https:// sites.google.com /site/ laikarticles/books/dmitrievasulima Архивная копия от 10 апреля 2014 на Wayback Machine М. Дмитриева-Сулимова — книга «ЛАЙКА И ОХОТА С НЕЙ» 1910 год издания
- ↑ http://mandarinkz.info/load/10-1-0-36(қолжетпейтін сілтеме) «Э. И. Шерешевский, П. А. Петряев, В. Г. Голубев, ЕЗДОВОЕ СОБАКОВОДСТВО, Издательство Главсевмопути М-Л., 1946»
- ↑ http://kinlib.ru/books/item/f00/s00/z0000009/st002(қолжетпейтін сілтеме). shtml «Описание породных признаков служебных, охотничьих и комнатных собак изложено в соответствии с утвержденными стандартами пород: служебных — ДОСААФ СССР в 1954 г., охотничьих и комнатных — Главным управлением по делам охоты в марте 1959 г»
- ↑ http://www.vokrugsveta.ru/vs/article/2043/ Лазуркин, Станислав. На собаках по Заполярью // Вокруг света. — 1983. — № 8 (2515).
- ↑ http://www.etextlib.ru/Book/Details/5483 Мұрағатталған 25 қарашаның 2012 жылы. «Ездовое собаководство в Якутии»
- ↑ http://yras.narod.ru/FOTO0102102005.htm Результаты, Каталог, Фото Региональной Выставки Собак Всех Пород «Шоу Чемпион Якутии» 01-02/10/2005, г. Якутск, Судья FCI — РКФ Вербицкий В. С. (Белоруссия, г. Минск)
- ↑ http: //yakutian-laika.com/ru/content/ %D1%8F%D0%BA%D1%83%D1%82%D1%81%D0%BA-26042009 Результаты, Каталог, Фото Монопородной Выставки НКП «Якутская Лайка» Ранга Чемпион Клуба, 26/04/2009, г. Якутск, Судьи FCI — РКФ Янчев Олег Владимирович (Россия, г. Владивосток)
- ↑ http://laika.ucoz.com/photo/8 Фотоальбом первого чемпиона НКП Алтын Тумара Боотура
- ↑ http://rkf.org.ru/upload/documents/eurasia/2012/Eurasia-2012_2_Rez_mainRing.xls Мұрағатталған 10 мамырдың 2012 жылы. Результаты интернациональной выставки собак «Евразия 2012»
- ↑ http://www.holistic-korm.ru/Foto-Evrasia-2012.html Мұрағатталған 14 желтоқсанның 2013 жылы. Архивная копия от 14 декабря 2013 на Wayback Machine Фото отчет интернациональной выставки собак «Евразия 2012»
- ↑ http://rkf.org.ru/documents/presidium/page828 Мұрағатталған 12 желтоқсанның 2013 жылы. Архивная копия от 12 декабря 2013 на Wayback Machine ВЫПИСКА из ПРОТОКОЛА ЗАСЕДАНИЯ ПРЕЗИДИУМА СОЮЗА ОБЩЕСТВЕННЫХ КИНОЛОГИЧЕСКИХ ОРГАНИЗАЦИЙ «РОССИЙСКАЯ КИНОЛОГИЧЕСКАЯ ФЕДЕРАЦИЯ», 14 ВОПРОС, от 24 июля 2013 года.
- ↑ http://rkf(қолжетпейтін сілтеме). org.ru/rkf/Standards/Russian_breeds_standards.html Архивная копия от 29 октября 2012 на Wayback MachineСписок российских пород собак, признанных Российской кинологической федерацией,сайт РКФ
- ↑ http://rkf.org.ru/shows/eurasia/2014/2014.html Мұрағатталған 9 ақпанның 2014 жылы. Архивная копия от 9 февраля 2014 на Wayback Machine Результаты интернациональной выставки собак «Евразия 2014»
- ↑ http://yakutian-laika.com/ru/content/(қолжетпейтін сілтеме) %D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D0%B0%D1%80%D1%82 -%D0%BF%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B4%D1%8B Стандарт породы | НКП "Якутская лайка". yakutian-laika.com.
- ↑ http://vsepesiki.ru/porody/lajka/yakutskaya.html Якутская лайка – красавица Севера