Арғынбек Апашбайұлы

Арғынбек Апашбайұлы (1883, Шығыс Қазақстан облысы Зайсан ауданы Ақарал а. — 1946, Шыңжаң өлк. Алтай аймағы) — ақын, ағартушы. Әкесінен ерте жетім қалған. Алғашқы “Жыл өлеңін” (мүшел туралы) 1894 ж. шығарған. 1912 ж. өрдегі нағашыларына көшіп барып, Буратай бидің аулында бала оқытқан. “Бұл күнде жағдай өзгеше”, “Қазақ Сырдан ауғанда”, “Ата жұртым — қазағым”, “Ресей туралы”, “Араб халқының сипаты”, “Ата мекен — Алтай”, “Қалам алып Арғынбек” деген тараулардан тұратын 16 мың жолдық өлең-роман жазған. “Жер — адамның анасы” деген толғауында ата мекенінен айрылған адамның сағынышы, шашырап кеткен қазақ халқының қасіреті әсерлі баяндалады. Араб, парсы, түрік, шағатай тілдерін білген. Шығыс ақындары үлгісімен көптеген діни дастандар (“Мұхаммед мұғжизалары”, “Мәуліт жыры”, “Жанды жаратылыс”) шығарған. А. өлеңдері Қазақстан, Қытай, Моңғолия, Түркия елдеріндегі қазақтар арасына кең тараған. Оның бірқатар туындылары ҚР ғылым академиясының Орт. ғыл. кітапханасы қолжазба қорында сақталуы.