Е әрпі
Тіл мен иектің сәл төмен түсіп, жақтың тар ашылуынан жасалатын қысаң дауысты дыбысты таңбалайтын әріп. "Е" тіл қатысына қарай тіл алды, жіңішке, ерін қатысы жағынан езулік дыбыс. Сөздің барлық буынында кездеседі (мысалы, ел, еле, ереже). Кирил әліппесіндегі болғанымен бұл хәріп қазақ тілінің табиғи айтылу заңдылықтарына сәйкес сөз басында және сөз ортасында дауыссыздан кейін "э"-ге ұқсасестіледі(қазақ тілінің заңдылықтарына сәйкес сөз басында й - дыбысы я хәрпі келмейді, ондай дыбыс ж-ға айналады. Мысалы айтылулары: Йүсүф- Жүсүп, Жүсүф; Йунус- Жүнүс) Сөз ортасында орыс тіліндегі э секілді дыбысталады (мысалы, кереге, шеге). Сөздің бірінші буынында еріндік дауысты дыбыс келгенде, "Е" фонемасы "ө" дыбысына жуықтайды (айтылуы - өлөң, сүзөгөн, көбөлөк; жазылуы - өлең, сүзеген, көбелек)[1]
ДереккөздерӨңдеу
- ↑ Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 жыл, 509 бет. ISBN 5-7667-2616-3
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|