Жергілікті колорит

Жергілікті колорит - әдеби шығармаларда белгілі бір қоғамның өміріне, сол ортаға, мекенжайға тән ерекшеліктердің көрініс табуы, суреткер жазбаларының жергілікті сипаттағы бояу-реңкі.

Айталық, сентименталист жазушыларда жергілікті әсіресе пейзаждық суреттеулерден айқын аңғарылады. Жазушы-романтиктер болса, басқа бір континенттер мен елдер табиғатын жергілікті колорит тұрғысында суреттейді. Мәселен, Еуропа жазушылары үшін Жерорта теңізі аймағы елдері мен Таяу Шығыс көріністері жергілікті колорит рөлін атқаруға себеп болған. Ал орыс романтиктері Кавказ туралы жазған, жырлаған. Әсерлі де әсем табиғат суреттері, өзгеше өмір сүру салты, әдеттегіден бөлек мінез қырлары романтик, шығармаларды толықтыра, байыта түскен, әр берген. Бұл орайда жергілікті колоритті тек табиғатпен ғана байланыстырып қарау жеткіліксіз, оның әлеуметтік маңызы да бар. Айталық, романтиктер басқа халықтардың ешкімге ұқсамайтын тіршілік әрекетіне, әдет-ғұрпына назар аударған. Сол арқылы жаңадан бір өмір сырларына үңілген, соны жырлауға, ашуға ұмтылған. Лермонтовтың кейбір жырларынан, Толстойдың "Казактар" повесінен жергілікті колорит әсерін көруге болады. Қазақ әдебиетінде де жергілікті колоритпен жазылған шығармалар бар. М.Әуезовтің "Үндістан очерктері", Қ.Бекхожиннің Тәжікстан туралы жырлары, Е.Қайырбековтың Қара теңіз жырлары т.б.