Карл Павлович Брюллов

Карл Павлович Брюллов (23.12.1799, Санкт-Петербург — 23.6.1852, Италия, Марчано, Рим маңы) — орыс кескіндемешісі, суретші. Санкт-Петербург көркемсурет академиясында оқыған. 1823 — 35 жылы Италияда жұмыс істеп оралды. 1836 жылы Көркемсурет академиясының профессоры болып тағайындалды. 1850 жылы Италияға қайта кетеді. Брюллов шығармашылығы 1830 — 40 жылы орыс сурет өнерінде аса ірі жаңалық болды. Оның өнеріне тән ерекшелік — адам жан дүниесінің сұлулығы мен ой-сезімінің қуаттылығын терең толқу, толғаныс немесе азап, үрей үстінде ашу. Брюлловтың даңқын шығарған басты туындысы — “Помпейдің ақырғы күні” (1830 — 33). Кескіндемеде қаланың Везувий жанартауы атылған кездегі апатқа ұшыраған сәті бейнеленген. Cуретші тарихи оқиғаны, кейіпкерлерінің жан тазалығын, рухани дүниесін психологиялық шындық тұрғысынан бұлжытпай бере білген. Брюллов — “Италиядағы тал түс” (1827, Орыс музейі), Вирсавия (1832, Третьяков галереясы) сияқты картиналардың авторы. Ол, сондай-ақ, сән-салтанатты портрет салудың хас шебері ретінде де белгілі (“Атқа мінген қыз”, “Дж. Пачинидің портреті”, 1832; “В.А. Перовскийдің портреті”, 1837; Третьяков галереясы; “Апалы-сіңлілі Шишмаревалардың портреті”, 1839; “Амацилия Пачинимен бірге тұрған Ю.П. Самойлованың портреті”, 1839 — 40, Орыс музейі, т.б.). Сондай-ақ, ол орыс зиялыларының танымал өкілдерінің (И.А. Крыловтың (1839), А.Н. Струговщиковтың (1840), А.М. Лангидің (1851), И.П. Виталидің, В.А. Жуковскийдің портреттері, автопортрет (1848), бәрі де Третьяков галереясында), сериялы портреттерін салған.

Карл Павлович Брюллов

Дереккөздер

“Қазақ Энциклопедиясы”, 2-том