Органикалық геохимия
«Органикалық геохимия»– геохимияның Жердің әр түрлі геосфераларында органикалық заттардың таралуын, құрамын, химиялық шығу тегін, өзгеру себептерін зерттейтін бөлімі. Мұнай, газ, көмір өндірістерінің дамуына байланысты 20 ғасырдың 2-жартысында қалыптасты. Гумустың, керогеннің бытыраңқы түрлерін, көмірдің, жанғыш тақта тастардың, мұнайдың, амин қышқылдарының, көмірсутек газдарының, т.б. геохимиясын зерттейді. Органикалық геохимия осы заманғы мұнай жөніндегі ілімнің іргетасы болып есептелінеді. Ол көмірсутектердің шығу тегін, сонымен қатар мұнай іздеу мәселелерімен айналысып, ондағы мұнайдың түрін, генетикасы мен көмірсутек потенциалын танып-білуге көмектеседі. Органикалық геохимияның маңызды бөлімі жер қыртысында органикалық заттардың миграциясы мен химиялық элементтердің концентрациясы және кенді алқаптардың (уран, алтын, сынап, мыс, ванадий, германий, т.б.) түзілулерін зерттейді. Мұндай зерттеулердің қоршаған ортаның органикалық қалдықтармен ластану мүмкіндіктерін тауып, оның алдын алудағы маңызы зор.[1][2]
Дереккөздер өңдеу
- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, VII том
- ↑ Мұнай және газ геологиясы танымдық және кәсіптік-технологиялық терминдерінің түсіндірме сөздігі. Анықтамалық басылым.- Алматы: 2003. ISBN 9965-472-27-0
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |