Харут пен Марут - күнәсі үшін Вавилон зыңданына салынған қос періштенің есімі. Құранда олардың адамдарды сиқырлаушылыққа үйреткені, алайда адамдардың үйренген дұғасын басқаға таратпауын ескерткені жайында айтылады. Бұл екі періште кез келген адамға дұға үйрете бермеген. «Біз - тағдырдың талқысына түстік, рақымыңды қисаңшы» деген сөзді естігенде ғана мейірлері түсіпті делінеді. Олардан адамдар «ері мен әйелін қалай ажырастыруды», сиқырлауды және өзге де дүниелерді үйренеді, алайда сиқырлаудың да келешекте тарттыратын өз жазасы бар екенін айтуды көбінесе ескере бермейді. Құраннан бергі аңыздарға қарағанда, өздерінің жолдан таймайтындығын дәлелдеу үшін 3 періште жерге сапар шегеді. Олардың біреуі жер бетіндегі құмарлық жеңетінін біліп, бірден көкке кері оралады. Ал кері қайтпай қалған екі періште Харут пен Марут сұлу әйелге қызығып, ақыры оның айтуымен небір күнәға батады - пұтқа табынудан бастап кісі өлтіруге дейін барады. Содан оларға жазаны қай уақытта - қазіргі ғұмырында, яки болашақ ғұмырында алғысы келетінін таңдауға ерік беріледі. Олар соңғысын таңдайды. Міне, содан бері Вавилон зынданында, кісендеулі жатқанға ұқсайды. Оларға сиқырлық үйренем дегендер келетін болса керек. Харут пен Марут есімі мұсылманның дұғалау тәжірибесінде қолданылады, ал парсы тіліндегі харут сөзінің өзі сиқыршы деген ұғымды білдіре бастады.[1]
Дереккөздер
өңдеу
