Қорлану қоры
Қорлану қоры – ұлттық табыстың бейөндірістік, жеке басылық және қоғамдық қажеттілікті қанағаттандыру үшін, сондай-ақ бейөндірістік сала ұйымдары мен мекемелерін ұстау үшін пайдаланылатын бөлігі.
Материалдық-заттық құрамы бойынша қорлану қоры өндіріс құрал-жабдығы мен тұтыну заттарына бөлінеді. Қорлану қоры, негізінен, өндірістік (ғимараттар, машиналар мен жабдықтар, жұмыс және өнім малы, т.б.) және бейөндірістік (тұрғын үй қоры, оқу-ағарту, денсаулық сақтау, мәдениет, ғылым, басқару салаларында) мақсаттағы негізгі қорлардан құралады. Қорлану қорының аса маңызды көзі – қосымша өнім, оның есебінен негізгі қорларды, материалдық айналым құралдарын, сақтық қорларын, т.б. қамтитын капитал (инвестициялық қорлар) өсімі жүзеге асырылады. Қорлану қорының ұлттық табысқа қатынасын көрсететін қорлану нормасының өсуі қорлану көлемін ұлғайтып, экономикалық өрлеу қарқынын арттырады.[1][2]
Қорлану нормасы өңдеу
Қорлану нормасы - қорланатын қосымша өнімнің ұлттық табысқа пайыз түрінде көрсетілген қатынасы. Қорланудың ең аз және ең көп нормасының объективті шектері бар, бұл шектен асқанда экономиканың өсуі үшін теріс әлеуметтік-экономикалық зардаптары болуы мүмкін.Қ[3]
Дереккөздер өңдеу
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |