Ішек-қарын ойық жарасы
Ішек-қарын ойық жарасы – қарын мен он екі елі ішектің созылмалы, қайталамалы ауруы.
Ауруға шалдығатындар
өңдеуІшек-қарын ойық жарасы 25 – 50 жас арасында және әйелден гөрі ерлерде 3 – 10 есе жиі, балалар арасында (14 жасқа дейін) сирек кездеседі. Ішек-қарын ойық жарасының әйелдерде сирек кездесуі олардың жыныстық гормонының биологиялық қасиетіне байланысты (эстрогендер асқазан безінің секреторлық қызметін бәсеңдетеді).
Ауру ахуалы
өңдеуАурудың этиологиясы мен патогенезі осы күнге дейін анықталмаған. Көптеген ғалымдар жара қарын сөлінің тері ыдырату қасиетіне байланысты деген пікірді қолдайды. Бірақ қарын, ішек қабырғасы сөл әсеріне төзімді келеді. Сондықтан ішек-қарын ойық жарасы дамуына басқа да жағдайлар әсер етуі мүмкін. Бұл қарынның ішкі қабырғасының қарын сөлін қорыту қасиетіне төзімділігінің кемуі, қарын сөлінің қорытқыштық қасиетінің артуы не осы екі жағдайдың қабаттасуы әсерінен пайда болуы мүмкін. Ішек-қарын ойық жарасы пайда болуы туралы көптеген ғылыми теориялар (алиментарлық, механикалық, невро-рефлекторлық, спазмогендік, не нейро-вегетативтік, кортико-вицералдық, гормоналдық) ұсынылған. Қазіргі кезде Ішек-қарын ойық жарасы этиологиясы мен патогенезінде негізгі әсерге нейро-гуморалдық реттеудің ауытқуы, ауруға қабілеттіліктің тұқым қууы, сыртқы орта жағдайы, әсіресе тағамның маңызы бар деп саналады. Нерв жүйесі қызметінің әр түрлі әсерлерден (жағымсыз эмоция, ой қызметі не қара жұмыстан аса шаршап-шалдығу тағы басқа) ауытқулары ең басты орын алады. Бұл XX ғасырдың орта кезінде негізінде кеңестік ғалымдар (М. П. Кончаловский, Н. Д. Стражеско, Н. Н. Бурденко, Б. Н. Могильницкий, С. С. Вайль, Ю. М. Лазовский тағы басқа) еңбектері нәтижесінде дәлелденді.[1]
Сілтемелер
өңдеуДереккөздер
өңдеу- ↑ Қазақ совет энцеклопедиясы. 6 том.