Айналғыш мақтанторғай

Айналғыш мақтанторғай (лат. Scotocerca inquieta) - Торғайтәрізділер сабының Сандуғаштар тұқымдасының Айналғыш мақтанторғайлар тегінің құсы. Бұрын лат. Cisticolidae тұқымдасына жатқызған[2].

Айналғыш мақтанторғай

Амандық күйі

Least Concern (IUCN3.1) [1]
Ғылыми топтастыруы
Дүниесі: Жануарлар
Жамағаты: Хордалылар
Табы: Құстар
Сабы: Торғайтәрізділер
Кіші сабы: Сайрағыш құстар
Ұлы тұқымдасы: Sylvioidea
Тұқымдасы: Сандуғаштар
Fregin, Haase, Olsson & Alström, 2012
Тегі: Айналғыш мақтанторғайлар
Sundevall, 1872
Түрі: S. inquieta
Екі-есімді атауы
Scotocerca inquieta
(Cretzschmar, 1827)
Eggs of Scotocerca inquieta saharae MHNT

Таралуы өңдеу

Айналғыш мақтанторғайдың табиғи ареалы - Ауғанстан, Алжир, Мысыр, Иран, Израиль, Иордания, Ливан, Ливия, Мавритания, Морокко, Оман, Пакистан, Ресей, Сауд Аравиясы, Сирия, Тәжікстан, Тунис, Түрікменстан, Біріккен Араб Эмираттары, Өзбекстан және Йемен.

Қазақстанда Қызылқұм шөлі үстіртпен Маңқыстау шекарасындағы құмды аймақтардан ұялары табылған.

Сипаттамасы өңдеу

Бұл - ашық сұр түсті кішкентай құс (салмағы небәрі 9-10 г). Басында ұзыншақ қара теңбілдері бар және едәуір ұзын құйрығын үңгірек сияқты жоғары тік көтеріп, үнемі қозғалтып отырады. Уақытының көбін бұта арасында өткізеді, келесі бұтаға төмен ұшып барады. Дауысы - нәзік созылыңқы ысқырықтан шиқылға ұласады. Бұлар ешқашан жеке жүрмейді, тек топ болып тіршілік етеді. Негізінде жәндіктермен, жылдың суық кезінде өсімдік дәндерімен қоректенеді. Ұясы бұталарда,ішіне қалың қауырсын төселген науада 6-9 жұмыртқасын аналығы басып шығарады. Балапандарын 14 күн ұяда, осынша күн ұшқаннан кейін, екеуі асырайды. Жазда екі рет балапан ұшырады. Тіршілігі толық зерттелмеген.

Дереккөздер өңдеу

  1. BirdLife International Scotocerca inquieta. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. International Union for Conservation of Nature (2012). Тексерілді, 26 қараша 2013.
  2. Alstrom, P; J. Fjeldsa; S. Fregin; U Olsson (2011). "Gross morphology betrays phylogeny: the Scrub Warbler Scotocerca inquieta is not a cisticolid". Ibis 153: 87–97. doi:10.1111/j.1474-919x.2010.01093.x.