'''Төменгі сатыдағы өсімдіктер''' – дене құрылысы [[таллом|талломды]]ды (қаттамалы) [[өсімдіктер]]. Төменгі сатыдағы өсімдіктерге 20 ғасырдың ортасына дейін жоғары сатыдағы өсімдіктер мен жануарлардан басқа бактерияларды, миксомицеттерді, саңырауқұлақтарды, балдырлар мен қыналарды жатқызып келді. Соңғы жүйеленім бойынша Төменгі сатыдағы өсімдіктерге тек балдырларды жатқызады. Төменгі сатыдағы өсімдіктердің вегетативті денесі тамырға, сабаққа, жапыраққа бөлінбеген. Бұлардың арасында клеткасы оқшауланған нағыз [[ядро|ядросы]]сы жоқ [[Прокариоттар|прокариоттар]] және клеткаларында нағыз [[ядро|ядросы]]сы бар [[эукариот|эукариоттар]]тар болады. Дене құрылысы жағынан бір не көп клеткалы және ұз.ұзындығы 30 – 35 м-ге жететін түрлері де кездеседі. Қоректенуі жағынан автотрофтылар (балдырлар, қыналар, кейбір [[бактерия|бактериялар]]лар); [[гетеротроф|гетеротрофтылар]]тылар және [[автогетеротроф|автогетеротрофтылар]]тылар ([[миксотроф|миксотрофтар]]тар) болып бөлінеді. Төменгі сатыдағы өсімдіктердің қазба қалдықтары өте ертеден белгілі. Бактериялар мен балдырлар кембрийге дейінгі криптозойлық шөгінділерден табылған. Төменгі сатыдағы өсімдіктер табиғатта зат алмасу процесінде (қ. [[Продуцент|Продуценттер]]тер. [[Консумет|Консуметтер]]тер. [[Редуцент|Редуценттер]]тер) үлкен рөл атқарады. Кейбір түрлері атмосферлік азотты фиксациялауға қабілетті. Көпшілік түрі тағам ретінде (саңырауқұлақтар, балдырлар), тыңайтқыш ретінде (балдырлар), кондитерлік өндірісте (агар), антибиотиктер алуда (сәулелі саңырауқұлақтар), қоршаған ортаның ластану деңгейін анықтауда (қына) пайдаланылады. Араларында зиян келтіретін түрлері де аз емес. Мысалы, ауру тарататын паразитті саңырауқұлақтар, судың “гүлдеуін” туындататын кейбір балдырлар.
