'''Макс Карл Эрнст Людвиг Планк''' (нем. Max Karl Ernst Ludwig Planck; 23 сәуір 1858, [[Киль]] — 4 қазан 1947, [[Гёттинген]]) — — неміс физик-теоретигі, кванттық теорияның негізін салушы. Берлин ҒА-ның мүшесі (1894), 1912 — 38 ж. аралығындағы хатшысы. Мюнхен және Берлин (1877 — 78) университетінде оқыған. 21 жасында “Жылу теориясы механикасының екінші заңы туралы” докторлық диссертация қорғап, 22 жасында [[Мюнхен]] университетінің приват-доценті атағын алды. Планк 1885 жылдан Киль университетінің профессоры, ал 1889 ж. кейін [[Берлин]] университетінің теоретикалық физика кафедрасының меңгерушісі және проф. қызметіне шақырылып, ғұмырының соңына (1947) дейін осы кафедраны басқарады. Планктың алғашқы зерттеулері энтропия ұғымын дәлірек анықтауға, термодинамиканың заңдарын физикалық-химиялық процестерге қолдануға арналған. 1894 жылдан бастап Планк жылулық сәуле шығарудың термодинамикалық теориясы мен абс. қара дененің эл.-магниттік сәуле шығару спектріндегі энергияның таралу заңдылықтарын зерттеумен шұғылданады ([[Планк заңы]], [[Планк тұрақтысы]]). Планк [[теоретикалық физика|теоретикалық физиканың]] негізгі бөлімдері бойынша терең әрі айқын баяндалған монография жазды. “Әсер квантын” ашуы арқылы физиканың дамуына қосқан аса ірі еңбегі үшін М.Планк 1918 ж. физика саласы бойынша [[Нобель сыйлығы|Нобель сыйлығын]] алды.
==Планк заңы ==
Планк заңы — абсолют қара дененің спектріндегі (термодинамикалық тепе-теңдік орнағанда) энергияның таралу заңы. Бұл заңды алғаш рет 1900 ж. неміс физигі М.Планк ашты. Планк энергия денеден дискретті (үздікті) порциялар — [[кванттар]] түрінде шығады деген жорамал негізінде енгізді. Ол осы жорамал негізінде абс. қара дененің сәуле шығару заңын ашып, осы құбылысты сипаттайтын классикалық теориядағы қайшылықтарды жойды.