Әлеуметтану: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

"[[Әлеуметтану]]" сөзін тұнғыш рет [[Огюст Конт]] озінің "[[По­зитивтік философия курсында]]" позитивті философияның бір бөлігін құрайтын ауқымды әлеуметтік ғылымның атауы ре­тінде пайдаланды. Конт бірінші болып осы ғылым элементтерін көлденең материалдар, идеялар мен әдістер атаулыдан тазарту қажеттігін айқын көре біліп, бірінші болып барлық шынында да қажетті элементтерді бір ұғымға біріктірді. [[Пла­тон]] мен [[Аристотель]] саясатты этикадан немесе [[саясат]] ғылымын [[саясат]] өнерінен ешқашан ажыратқан емес. [[XVIII ға­сырда]] саясат ғылымы революциялық рухпен біржола біріктіріліп жіберілді. [[Гоббс та, Монтескье де]], экономистер де қоғамды оның барлық түрлерінде зерттеген жоқ, және, [[Конт]]: барышна қарыздар Юмның ықпалына қарамастан, оның себептілік ұғымындағы ақиқат атаулы әлеуметтік түсіндірмелері әлі едәуір дәрежеде теологиялық және метафизикалық болып қала берді.

Конттан кейін әлеуметтану негізінен ғылыми ой барысын күрт өзгерткен ілімнің бүкіл қуатын әбден сезіне білген кісілер еңбегінің арқасында дамыды. Жаратылыстық дүниені [[эволюция]]лық түсіндіру білімінің барлық салаларына бойлады. Жаратылыстық [[сұрыптау]] заңы және өмірді организмнің қоршаған ортаға бейімделу процесі ретінде түсіну осы заманғы [[биология]] мен психологияның өзегіне айналды. [[Эволюция]]лық [[философия]] сөзсіз кеңейіп, адам өмірінің [[әлеуметтік]] құбылыстарын да қамтуға тиіс болатын. Тіршілікті протоплазмадан адамға дейін зерттеп шыққан [[ғылым]] оның ішкі құрылысын түсіндірумен шектеле алмайтын еді. Ол оның толып жатқан сыртқы қатынастарымен, [[Этнос|этностық]] топтармен, адамдардың жаратылыстық қоғамдарымен және оларда байқалатын барлық құбылыстармен танысып, сондай-ақ соның бәрі бүкіләлемдік эволюцияның нәтижесі емес не деген мәселелерін зерттеуге тиіс болатын. Сондықтан әлеуметтік қатынастарды эволюция ықпалымен түсіндіруге ишараны біз тек [[Герберт Спенсер]]дің алғашқы шығармаларынан ғана емес, [[Дарвин Чарлз Роберт|Дарвин]] мен [[Геккель]] туындыларынан да табамыз. Бұл ишаралардың өздері әлі әлеуметтануды құрамайтын, өйткені ол үшін тікелей [[әлеуметтік]] құбылыстардан индукциялық жолмен алынған өзге [[фактор]]лар кажет еді. Бірақ мұндай ишаралар жаңа ғылымның тұғырлары қайда жатқанын жеткілікті көрсететін; сонымен бірге олар әлеуметтанудың негізгі ұғымдарының кейбіреулерін жеткілікті айқындап, әлеуметтанушы тек тарихшы, экономист, статист қана емес, биолог және [[психолог ]]болуға тиіс екендігін дәлелдеп берді. Осылайша, эволюциялық негізде және эволюцияшыл ойшылдар еңбектерінің арқасында осы заманғы әлеуметтану қалыптасты. Ол [[адам]]дар қоғамын жаратылыстық себептілік арқылы тәпсірлеу болып табылады. Ол адамзатты ғарыштық процестерден тыс тұрған және өзі үшін өзінің ерекше заңына ие тіршілік иесі деп қараудан бас тартады. Әлеуметтану коғамның пайда болуын, өсуін, құрылысы мен кызметін [[эволюция]] процесінде қосыла қарекет жасайтын тәндік, өмірлік және психикалық себептердің қарекеті деп түсіндіру болып табылады.

Дегенмен, мұндай [[Физика|физикалық]] тәпсір әлі бүкіл эволюциялық әлеуметтануды құрамайды. Шынында да, әлеуметтану арнайы әлеуметтану ғылымдары зерттейтін әрқилы қоғамдардың негізінде жатқан бірлікті мойындауды талап етіп қана қоймайды, сондай-ақ ол әлеуметтік құбылыстарды түсіндірудің объективті немесе физикалық, субъективті немесе ырықтық негіздерінде бір негізгі қисын жатуға тиіс дегенді кесіп айтады. Осынау екі түсіндірме де бірнеше ғасырлар бойы экономикалық және саяси [[философия]] саласында бір бірімен күресіп келді. [[Аристотель]]дің "[[Саясатынан]]" бастап [[Боден]], Монтескье және физиократтар нәсілдің, топырақтың, климаттың, тұқым қуалаудың және тарихи жағдайлардың объективті тәпсірленуін дамытты. [[Гроций]], [[Гоббс]], [[Локк]], [[Юм]], [[Бентам]], [[Беркли, Кант]] және [[Гегель]] адам табиғатының, пайдалылықтың, этикалық императивтер мен мұраттардың субъективті тәпсірлерін жасады. Бірақ, осы екі тәпсір әлі ешқашан бетпе-бет қақтығысқан емес. Ой шектері ешқашан қоғамның өзінің бірлігін зерттеу әрекеттерімен де, тәпсір бірлігіне жету жөніндегі шын ғылыми әрекетпен де ой көкжиегін бұзған емес. Борк өзінің саяси шығармаларында, арнайы болмаса да, шынында да осы бірлікке бәрінен көбірек жақындады.