Міржақып Дулатұлы: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

[[File:Alash-orda.jpg|thumb|left|«Алаш» партиясының басшылары, сол жағында [[Ахмет Байтұрсынұлы]], ортасында [[Әлихан Нұрмұхамедұлы Бөкейхан|Әлихан БөкейхановБөкейхан]], оң жағында Міржақып ДулатовДулатұлы, 1917 жылғы сурет]]

Міне, осындай күрделі кезеңде, [[1904]] жылы Міржақып [[Омбы]] қаласына келеді. Осында ұлт зиялыларының ұстазы [[Ахмет БайтұрсыновБайтұрсынұлы]]пен кездеседі. Бұдан кейінгі уақытта біpi — [[ұстаз]], бipi — ізбасары ретінде жұптарын жазбайды. [[1905]] жылы Міржақып [[БайтұрсыновБайтұрсынұлы, Ахмет|А. БайтұрсыновпенБайтұрсынұлымен]] бipre Қарқаралыдағы саяси-бұқаралық жұмыстарға қатысады. [[1905 жылы]] патша өкіметіне қазақ халкының атынан [[петиция]] жазушылардың қатарында болады.

Кең даласында алаңсыз өмір сүріп, мал бағып жатқан бейқам халқын: «Көзіңді аш, оян, қазақ, көтер басты, Өткізбей қараңғыда бекер жасты» деп жырымен жұлқылап оятып, оларды білімге, ел үшін пайдалы іс әрекетке шақырады. Бүкіл халықтың еркіндікке жетуінің басты шарты түнек болып торлаған қараңғылық ұйқысынан ояну, дүр сілкініп, надандықтан арылу деп білген ол: «Оян, қазақ!» деп ұрандаудан танған жоқ. Сондықтан да оның үні қалың ұйқыдағы қазағын құлағының түбінен «маса» болып, маза бермей ызыңдап оятуды мұрат тұтқан өзінен он екі жас үлкен рухани ағасы [[БайтұрсыновБайтұрсынұлы, Ахмет|Ахмет БайтұрсыновтыңБайтұрсынұлының]] үнімен қатар естіліп, қазақ даласын қатар шарлады. Сол егіз үн тарих мінбесінен қатар көрінген екі алыптың қашан соңғы демдері таусылғанша, тағдыр талқысымен екеуі екі жақта жүрсе де, қуғынға түсіп, қамауға алынса да үзілмей, қатар естіліп тұрды. Ол екеуі екі атадан туса да, бір туған бауыр еді, екі баспен ойласа да, қорытар ойы бір еді, екі ауызбен сөйлесе де, шығар сөзі бір еді. Өйткені оларды туыстырған халқының мүддесі, ойландырған халқының қамы, сөйлеткен халқының мұң зары болатын. Сондықтан да халқы оларды жанашыр жақыным деп білді, олардың жұбын жазбай, «Ахаң Жахаң» деп бірге атады. Пенделік бар қазақтан бас тартап, халқының бақыты үшін күрескен есіл ерлерді өз халқының жауы атандырып, кешегі күні Қызылдың қызылкөз жендеттері екеуін еріксіз айырып, екі жерде атып өлтіріп, атын өшіреміз дегенде де халқы олардың асыл есімдерін есінен шығарған жоқ, аялап жүрегінде сақтады, ардақ тұтты.

[[1906]] жылы Петербургке барып қайтады. Бұл сапарынан ол саяси күрескер ғана емес, шабытты ақын болып оралады. [[1907]] жылы [[Санкт-Петербург|Петербургте]] шыққан "[[Серке]]" газетіне “Жастарға" деген өлеңін, бүркенпік атпен "Біздің мақсатымыз" деген мақала жариялайды. Мақалада Міржақып қазақ халқының басындағы қиын жағдайдың анық себептерін саралап, отарлық саясатты әшкерелейді. Патша өкіметі [[мақала]] авторын тұтқындамақ болғанмен, бүркеншік аттың иесін таба алмайды. [[1909]] жылы Петербургте М. ДулатовтыңДулатұлының "Оян, қазақ!" атты өлеңдер жинағы жарық көреді. Бұл кітап та патша әкімшілігінің қуғындауына ұшырайды.

[[1913]] жылы ол [[Ахмет БайтұрсыновБайтұрсынұлы]]пенмен бipre "Қазақ" газетін шығарып, басылымның бұдан кейінгі жұмысына белсене араласады. [[1920]] жылы [[Ташкент]]ке келіп, сондағы “Ақ жол" [[газет]]інде қызмет атқарады. [[1922]] жылы жазықсыз қамауға алынады. Түрмеден шыққан соң, 1922-1926 жылы [[Орынбор]]дағы ағарту институтында оқытушы болады. [[1928]] жылдың аяғында бip топ қазақ зиялыларымен бipre қамауға алынады да, он жылға сотталып, 1935 жылы тұтқында қайтыс болады.