'''Броундық қозғалыс''', браундық қозғалыс — сұйық не газ ішіндегі ұсақ бөлшектердің қоршаған орта молекулаларының соққысы әсерінен болатын бей-берекет қозғалысы. Мұны 1827 ж.жылы ағылшын ғалымы [[Броун|Р. Броун]] (Браун) зерттеген. Броундық қозғалыстың қарқындылығы уақытқа тәуелді емес. Бірақ ортаның темп-расы жоғарылаған сайын және ортаның тұтқырлығы мен бөлшектердің мөлшері кеміген сайын Броундық қозғалыстың қарқындылығы артады. Броундық қозғалыстың толық теориясын 1905 — 06 ж.жылы [[Эйнштейн|А. Эйнштейн]] және поляк физигі [[Смолуховский|М. Смолуховский]] жасады. Броундық қозғалыстың болу себебі — орта молекулаларының жылулық қозғалысы және бөлшектердің орта молекулаларымен соқтығысуы кезінде алатын импульстерінің теңгерілмеуі. Орта молекулаларының соққысы бөлшектерді бей-берекет қозғалысқа келтіріп, олардың жылдамдығының шамасы мен бағытын шапшаң өзгертіп отырады. Егер бөлшектердің орны бірдей қысқа уақыт аралықтарында тіркеліп отырса, онда бөлшектердің траекториясы күрделі екендігі байқалады (суретті қ.). Броундық қозғалыс атомдар мен молекулалардың бей-берекет жылулық қозғалысы жөніндегі [[молекула-кинетикалық теория|молекула-кинетикалық теорияның]] ең көрнекті дәлелі болып есептеледі. Егер бақылау уақыты () жеткілікті ұзақ болса және орта молекулаларының бөлшекке әсер ету күші өзінің бағытын бірнеше рет өзгертсе (сыртқы күш әсер етпеген жағдайда), онда қандай да бір оське бөлшек ығысуы проекциясының орта квадраты төмендегі формуладан анықталады (Эйнштейн заңы): =2D мұндағы D — диффузия коэффициенті. Радиусы а-ға тең сфералық бөлшек үшін: D=kT/6a, мұндағы — ортаның динамикалық тұтқырлығы, Т — темп-ра. Эйнштейн заңындағы мен D шамаларының бір-біріне қатысы француз физигі [[Перрен|Ж. Перрен]] мен швед физигі [[Сведберг|Т. Сведбергтің]] тәжірибелерінде дәлелденді. Соның нәтижесінде [[Больцман тұрақтысы]] және [[Авогадро тұрақтысы]] тәжірибе жүзінде нақтыланды. Броундық қозғалыс теориясы физ.физикалық-хим.химиялық дисперсті жүйеде қолданыс тапты. Ал метрологияда Броундық қозғалыс сезгіш құралдардың дәлдігін анықтайтын негізгі фактор болып есептеледі.
