Сәбит Мұқанұлы Мұқанов: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Сәбит Мұқанов қазіргі [[Солтүстік Қазақстан облысы]]ның Жамбыл ауданындағы Жаманшұбар (бұрынғы Ақмола губерниясы, Қызылжар уезі, Таузар болысына қарасты екінші ауыл) деген жерде кедей отбасында 13 сәуір (26 сәуір) [[1900]] жылы туған. Сәбит жеті жасқа келгенде әкесі – Мұқан, сегізге толғанда шешесі өледі де, Мұстафа деген ағасының қолында қалады. Жетімдіктің ауыр қасіретін тартқан Сәбит он жасынан бастап өз бетінше еңбек етеді.

Жоқшылық зардабынан Сәбит әркімнің есігінде жүріп, отыншы, сушы, қойшы, жылқышы болып күн кешіреді. Тапқаны тамағына жетпей, мұқтаждық қолын байлаған ол – жасында оқи алмайды. Бірақ, оқысам, білсем деген арманы ойынан бір кеткен емес. Өз бетінше ұмтылып, ауыл молдаларынан хат таниды, 15 жасында қисса, дастандар оқи алатын халге жетеді. Татар молдаларынан сабақ ала жүріп, «Шәкір – Шәкірат», «Зылиха – Жүсіп», «Зарқұм», «Сал-Сал», «Зейне – Зайнап», «Ләйлі – Мәжнүн», «Сейфул – Мәлік», «Бадүғұл – Жамал», «[[Алпамыс]]», «[[Ер Тарғын]]» жырларын, [[Ғабдолла ТоқаевтіңТоқаев]]тің шығармаларын тауып алып оқиды. Бұл дастандардың көпшілігін Сәбит ауыл ішінде көбінесе жатқа айтып жүреді. Өлең шығаруға талаптанады, ел аузына ілігеді, ауыл ішінде өлеңші бала атанады. [[Абай ҚұнанбаевтыңҚұнанбаев]]тың [[1909 жылыжыл]]ы басылған өлеңдері жинағымен танысқан ол Абайдай ақын болуды аңсайды. Абай поэзиясы Сәбиттің ақындық талантына зор қозғау салады. Жасынан ел аузындағы жыр-толғауларды, қисса-дастандарды жаттап, мақамдап айтып үйренген.

[[Қазан социалистік төңкерісініңтөңкерісі]]нің жеңісі арқасында Сәбит Мұқанов та жалшылық қамытын біржола үзіп, аңсаған арманына жетті, жаңа өмір үшін күресушілердің алдыңғы қатарына саяси-әлеуметтік, қоғамдық істерге белсене қатынасты. Ол [[1918 жылдыңжыл]]дың күзінде [[Омбы]] қаласындағы мұғалімдер курсына түсіп, онда бір жыл оқиды. Осы жылдары «[[Көңілім]]» (1917), «[[Зарығу]]» (1918), «[[Жоқшылыққа]]» (1918) өлеңдерін жазды. Білім ала жүріп, [[Мағжан Жұмабай|М.Жұмабаев]]қа хатшылық етті‚ оның педагогика тарихы курсынан оқыған лекцияларын қағазға түсірді. Өзі де алғашқы өлеңдерін Мағжанға оқып беріп‚ ақындық өнерін шыңдады.

Сәбит курсты бітіргеннен кейін ауылда мұғалім болады, жергілікті «Совдеп» жұмысына белсене араласады. Совет үкіметіне жан таласа қарсы тұрған бай-кулактардың бандиттік топтарын талқандауға төтенше құрылған әскери бөлім қатарына кіреді. Көкшетау ревкомының председателітөрағасы болып қызмет атқарады. [[1920 жылыжыл]]ы жаз айында Жұмабаевтың жетекшілігімен оқытушылар курсы қайта ашылып, күзге дейін сонда оқуын жалғастырды. 1920 жылы [[Бүкілодақтық Коммунист (большевиктер) партиясынапартиясы]]на мүшелікке өтіп, 1921-1922 жылдары Петропавл қалалық партия комитетінде істейді. Осы тұста Сәбит Мұқановтың өлең, мақалалары «Еңбекші қазақ», «Жас қайрат», «Лениншіл жас» газеттері мен «Қызыл Қазақстан», «Әйел теңдігі» журналдарында жиі басылды. 1922-1924 жылдары Оренбургтегі[[Оренбург]]тегі рабфакта оқып, орыс әдебиеті классиктерінің шығармаларымен де танысады.

Партия орындарында қызмет атқара жүріп ол көп мәселелердің сырын ұғынады. Қазақ совет әдебиетінің өсуіне бөгет жасау ниетімен жаңашыл жас жазушыларды қақпайлап, тізгіндеп ұстамақ болған ұлтшыл-алашордашылардың зиянды әрекеттерін Сәбит дер кезінде байқап, [[Сәкен Сейфуллин]] бастаған советтік жас ақын-жазушылармен бірге тап жауларына қарсы күрес ашады. [[1921|1921 жылы]] [[коммунистік төтенше әскери бөлім]]нің жауынгері болды. [[1921-22|921–22 жылдары]] әртүрлі қызметтер атқарады‚ ел арасында астық жинау жұмысын жүргізді‚ Ақмола губерниясы ГПУ-дің Көкшетау болысындағы оперативтік уәкілі және РК(б)П Ақмола губернаторлық комитетінің нұсқаушысы болып қызмет атқарды.

С.Мұқанов жиырмасыншы жылдары бірнеше ұсақ өлеңдермен бірге, «Жетім қыз күйі», «Тұлпар жорығы», «Балбөпе», «Батырақ», «Октябрьдің өткелдері», «Қанды көл», «Құланның құны» дейтін поэмалары мен «[[Сұлушаш]]» романын жазды.

[[1922|1922 жылы]] Орынбордағы [[рабфак]]қа (жұмысшылар факультетіне) түсіп, оны [[1926 жылыжыл]]ы бітіреді. Баспасөз орындарында қызмет атқарды: Республикалық «[[Еңбекші Қазақ газеті|Еңбекші қазақ]]» (қазіргі «[[Егемен Қазақстан]]») газетінің бөлімін басқарды, [[Қазақстан Мемлекеттік баспасы]]ның бас редакторы ([[1926-28]]) болды, осы кезде ұлтшылдарды әйгілеуге арналған айтысқа қатынасады. [[1928 жылыжыл]]ы Ленинград (қазіргі [[Санкт-Петербург]]) университетінің филология факультетіне оқуға түсіп‚ аз уақыттан соң отбасы жағдайына байланысты Петропавл қаласына келіп‚ «[[Кеңес ауылы]]» газетінің редакторы және жазушылар бөлімінің жетекшісі болды. [[1930 жылыжыл]]ы жергілікті ақын-жазушылар шығармалары негізінде «Жарыс» атты [[альманах]] шығарып‚ Қазақстанның әр жеріндегі шығармашылық ұйымдарға үлгі көрсетті. 1932 жылы Мәскеудегі Қызыл профессорлар институтының әдебиет бөліміне түсіп, оны 1935 жылы бітіреді. 1935 жылы республикалық «Кеңес ауылы», «Қазақ әдебиеті» газеттерінің редакторы қызметін атқарды. Қазақстан Жазушылар одағын ([[1936-37|1936–37]], [[1943–51]]) басқарды‚ ҚазПИ-де (1937-41, қазіргі ҚазҰПУ) профессор болып, қазақ әдебиетінен дәріс береді.

[[Екінші Дүниежүзәлік соғысысоғыс]]ы күндерінде ақын азаматтық, саяси лириканы өткірлей түсті. 1943 – 1951 жылдары Сабит Мұқанов Қазақстан Жазушылар одағы басқармасының председателітөрағасы болып істеді. Бұл тұста да ол жас ақын-жазушыларды баулып, үнемі көмек көрсетіп отырумен қатар, өз творчествосын да байытып, «Сырдария», «Тыңда туған байлық», «Мөлдір махаббат», «Есею жылдары» атты романдары мен «Саяхаттар» (1945), «Туған жердің тыңында» (1955), «Адам Атаның шоқысында», «Алыптың адамдары» тәрізді очерктерін жазды.

[[1950 жылыжыл]]ы Сәбит Мұқановтың шығармашылық қызметінің 30 жылдығы, жасының 50-ге толуына арналған мерейтойына республика жұртшылығы салтанатпен өткізді. Қазақ совет әдебиетінің туып, қалыптасу процесінде үздіксіз сіңіріп келген еңбектері үшін Сәбит Мұқанов екі рет [[Еңбек Қызыл Ту орденіменордені]]мен наградталды.

1960 жылы халқымызжазушының 60 жасқа толуына байланысты оның совет әдебиетіне қосқан зор үлесін атап өтті, КСРО Жоғарғы Кеңесі Сәбит Мұқановты [[Ленин орденіменордені]]мен наградтады.

«Менің мектептерім» Сәбит Мұқанов өз өмір өткелдерін әңгімелей отырып, сол кездегі халық басында болған ауыртпалықтарды сөз етті. Қазақ ауылының революцияға дейінгі тұрмысын суреттеуде жазушы балалық шағын бір шолып өтеді де, Мұқан мен Тұрағұлдың, Мұстафа мен Нұртазаның араларындағы қайшылықтардың бетін ашады.

== [[Абай Құнанбаев]], [[Владимир Владимирович Маяковский|Владимир Маяковский]], [[Максим Горький]] шығармашылықтарының әсері. ==

Сәбит Мұқановтың [[1937 жылғыжыл]]ғы Семейге сапары Абайды жазаша ұғынуына бетбұрыс жасады. Абай шығармаларының [[1939 жылыжыл]]ы бірінші томы, [[1940 жылыжыл]]ы екінші томы шыққан академиялық басылымына жазған кіріспе сөзде Сәбит Мұқанов Абайды «халықтың ақыны» деп, өзінің бұрынғы пікірлеріне түбірлі түзетулер жүргізді. Мұның алдында біраз уақыт бұрын, [[1934 жылыжыл]]ы жазушылардың бірінші съездегі баяндамасында Абайды «қазақ феодализмінің либерал беті» деген болатын.

[[1940 жылыжыл]]ы Сәбит Мұқанов Семейге екінші рет келеді. Абайдың туғанына 95 жыл толуына арналған мерекелік шараларға қатынасып, ұйымдастыру, жұмыстарына басшылық етіп, баяндамалар жасайды. Абайтанудағы көзқарасының өзгеруі мен дамуы сапалана түседі және жеделдейді.

[[1945 жылыжыл]]ы Абайдың туғанына жүз жыл толу мерекесіне арналып шығарылған академиялық толық жинақтың кіріспе сөзін Сәбит Мұқанов «Абай – қазақ халқының ұлы кеменгері» деп атап жазды.

[[1947 жылыжыл]]ы Ғылым академиясының мерекелік сессиясында «Қазақтың ұлттық әдебиеті туралы» баяндама жазған Сәбит Мұқанов түпкілікті шешуші пікірін біржола қалыптастырады: «Абай қазақтың көлемдегі ғана ақын емес. Ол өз тұсындағы қазақ поэзиясын дүниежүзілік ең мәдениетті жазба поэзияның дәрежесіне түр жағынан да, мазмұны жағынан да жеткізген ақын».

Әр ұлттың өнерлі иелерімен оның ішінде орыс әдебиетінің талантты қаламгерлерімен, белді зерттеушілерімен арадағы қарым-қатынас Сабит Мұқановтың жазушылық қаламының ұштаса түсуіне, көркемдік танымының кеңейе түсуіне әсері баса айтқан жөн сияқты. Сәбит Мұқанов үшін орыс әдебиеті қазақ әдебиетінің көркемдік талап-мұраттар тұрғысынан жаңа биіктерге көтерілуіндегі мектебіне айналды. Осы орайда {{Дәйексөз|Сәбит 20-жылдардағы сыни еңбектерде екі түбегейлі мәселеге ерекше назар аударды. Соның бірі орыс әдебиетінен қалтықсыз үйрену, үлгі-өнеге алу мәселесі. Ұлтшыл ақын-жазушылар дегендермен күресу дәстүрінде кейбір әдеби дәстүрімізді кеміте сөйлегеніне қарамастан, Сәбит Мұқанов білу, үйрену, білгеннен үлгі алу мәселесін күн тәртібіне қойып, өз ойын айтты. М.Горький мен В.Маяковскийдің новаторлық дәстүрлері қазақ әдебиетінде осындай саналы қадамдар мен орын тепті}}-дейді [[Тұрсынбек Кәкішев|Т.Кәкішев]].

==Мұқановтың Әдебиәдеби-мемориалдық Мұражай-Үйімұражай үйі==

С.Мұқановтың әдеби мұрасын сақтап, насихаттауға арналған тарихи-мәдени мекеме. [[Алматы]] каласында, Төлебаев көшесі 125/3, С.Мұқановтың өзі [[1965]]-[[1973]] жылы тұрған үйінде [[1978]] жылы 21 қарашада ашылған. Мұражай үйі әдеби және мемориалдық бөлімдерден тұрады. Мұражайдың әдеби бөлімінде жазушының зерттеулері мен сын мақалалары, монографиялары, ҚР ғылым академиясының Ш.Уәлиханов атындағы сыйлық дипломы және тағы басқы құжаттар бар. Оның [[1922]]-[[1935]] жылы [[Ленинград]]та (қазіргі [[Санкт-Петербург]]), [[Мәскеу]]де оқыған кезіндегі суреттер мен кұжаттар рет-ретімен орналастырылған. Мұнда Тәттімбет пен Үкілі Ыбырайдың фотосуреттері бар. Суретші Ү.Әжиевтің С.Мұқанов пен орыс жазушысы М.Горькийдің достығын бейнелейтін "М.Горький және С.Мұқанов" атты картинасы да осы залда. Жазушы наградалары - екі Ленин ордені, екі Еңбек Қызыл Ту," Құрмет белгісі" ордендері, КСРО медальдары, сондай-ақ оның Қазақстан Жоғары Кеңесінің депутаттығына бірнеше рет сайланған куәліктері қойылған. Мұражай экспозициясында түрлі қолжазбалар, жазушының поэзиялық, прозалық және әдеби сын шығармаларының басылымдары бар. Жазушының "Сұлушаш" ([[1928]]), "Адасқандар" ([[1931]]), "Жұмбақ жалау" ([[1938]]), "Балуан Шолақ" ([[1941]]), "Сырдария" ([[1948]]) романдары мен "Шоқан Уәлиханов" ([[1953]]), "Қашқар кызы" ([[1958]]), "Сәкен Сейфуллин" ([[1964]]) атты драмалық шығармалары туралы мол мәліметтер берілген. "Адасқандар" ([[1931]]) романының басты кейіпкері - Бүркіт (Сұлтанбек) пен Бәтестің (Бәтима) түпнұсқа суреттері, махаббат хикаясына байланысты көне күнделіктің мұқабасы, [[Қызылорда]] қаласындағы сотқа (1927) қоғамдық айыптаушы ретінде қатысқан С.Мұқановтың куәлігі қойылған. "Балуан Шолақ" романының ([[ҚХР]], [[Шыңжаң]]) араб әрпімен басылған нұсқасы, Шәкәрімнің [[1933]] жылы Сәбитке жазған хаты мен фотосуреті, М.Жұмабаевтың "Шолпан" өлеңдер жинағы ([[1913]]), М.Дулатовтың "Бақытсыз Жамал" ([[1914]]) романы, Ж.Аймауытовтың "Мансапқорлар" ([[1925]]), т.б. Мұқановтың жеке мұрағатында сақталған кітаптар бар. Мұражайдың мемориалдық бөлімінде жазушының қабылдау бөлмесі, жұмыс орны, демалыс бөлмесі толық сақталған. 4 мыңға жуық кітабы бар кітапханасы да осы бөлімде. Тұрмыстық заттары, үй жиһаздары, шетелдерден келген түрлі сыйлықтар, картиналар, т.б. экспонаттар қойылған. Мұражайда түрлі дәрістер оқылып, кинофильмдер көрсетіледі. Кейін С. Мұқанов пен Ғ.Мүсірепов мұражай-үйлері әкімшілік басқару жағынан біріктіріліп ([[8.2.1999]]), "С.Мұқанов пен Ғ.[[Мүсірепов]]тің мемлекеттік әдеби-мемориалдық мұражай кешені" деп аталды. Мұқановтың 100 жылдық мерейтойы қарсаңында ғимарат күрделі жөндеуден өткізіліп, экспозициясы жаңартылды, 8 мыңнан астам экспонат жинақталды. ([[2000]]).<ref name="Source 3">[[Қазақтың ХVІІІ–ХІХ ғасырдағы әдебиетінің тарихынан очерктер|Қазақтың ХVІІІ–ХІХ ғасырдағы әдебиетінің тарихынан очерктер, А., 1942; Таңд. шығ., 16-т., А., 1980; Халық мұрасы, А., 1995.]]</ref><ref name="Source 1">[[Қазақ әдебиеттану ғылымының тарихы|Қазақ әдебиеттану ғылымының тарихы, А., 2008.]]</ref><ref name="Source 2">[[Қазақ Энциклопедиясы]]</ref>