17 ғ-ға дейін Математикалық анализ дербес есептер шешімінің жиынтығы ретінде ғана танылды. Әрбір есептер мен дербес топтар өз әдістерімен шешілді. '''17 — 18 ғ-ларда''' [[Ньютон|И.Ньютон]], неміс математигі әрі физигі [[Г.Лейбниц]] ('''1646 — 1716'''), Ресей физик-математигі, механигі [[Леонард Эйлер|Л.Эйлер]] ('''1707 — 1783'''), француз математигі және механигі Ж.Лагранж (1736 — 1813), т.б. ғалымдардың еңбектерінде бір жүйеге келтірілді. Ал Математикалық анализдің базасы — шектер теориясын 19 ғ-дың басында француз математигі [[Коши|О.Коши]] ('''1789— 1857''') жасады. Математикалық анализ нақты сандар теориясын, шектер теориясын, қатар теориясын, дифференциалдық және интегралдық есептеулер және соларға қатысты қосымшаларды, айқын емес функцияларды, [[Фурье қатары]]н, [[Фурье интегралы]]н, т.б-ларды біріктіретін Математикалық анализдің негізі. Математикалық анализдің әдістері [[сандар теориясы]] мен ықтималдықтар теориясында қолданылады және жетілдіріледі. <ref>Қазақ Энциклопедиясы, 6 том</ref>
