Эрнест Хемингуэй: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

|Туған жері = [[Оук-Парк (Иллинойс)| Оук-Парк]], [[Иллинойс]], [[Америка Құрама Штаттары|АҚШ]]

|Қайтыс болған жері = [[Кетчум]], [[Айдахо]], [[Америка Құрама Штаттары|АҚШ]]

|Жанры = [[проза]], [[көсемсөз|публицистика]]

'''Эрнест Миллер Хемингуэй''' ({{lang-en|Ernest Miller Hemingway}}; [[21 шілде]], [[1899]], [[Оук-Парк (Иллинойс)| Оук-Парк]], [[Иллинойс]], [[Америка Құрама Штаттары|АҚШ]] — [[2 шілде]] [[1961]], [[Кетчум]], [[Айдахо]], [[Америка Құрама Штаттары|АҚШ]]) — американдық жазушы, журналист, [[1954]] жылғы [[Әдебиет саласындағы Нобель сыйлығы |Әдебиет бойынша Нобель сыйлығының лауреаты]].

[[Париж]] қаласында Хемингуэйдың отбасы Контрэскарп алаңы маңындағы Кардинал Лемуан көшесінде кішкене пәтерге орналасады. “Праздник, который всегда с тобой” кітабында Эрнест осы жағдай туралы былай деп жазып кеткен: “Бұл
{{quotation|Бұл пәтерде канализация құбыры мен ыстық су болмады. Бірақ бізге бұл кемшіліктерді терезеден қалаға деген күшті көрініс алмастырды. Еденде жатқан пружиналы матрац біздің төсек орнымыз болды. Қабырғаларда өзімізге ұнайтын картиналар ілініп тұрды, сондықтан бұл пәтер бізге өте ашық және жайлы көрінетін”көрінетін. }}

Отбасын асырау үшін және жаз айларында дүние жүзін аралау үшін Хемингуэйге көп жұмыс істеуге тура келді. Сондықтан ол апта сайын “Toronto«Торонто Star”Стар» газетіне өзінің шығармаларын жіберіп отырды. Газет редакциясы жазушыдан Еуропа өмірінің сипаттамасын, күнделікті тұрмыс-тіршіліктің егжей-тегжейін талап етті. Бұл жағдай Эрнестке очерк тақырыптарын өзі таңдап, жазу стилін дамытуға мүмкіндік берді. Нәтажесінде жазушы, негізінен, очерктерін келеке түрінде американдық туристтер және жастардың сергелдеңмен өткізген өмірі жайлы жазудан бастады (“Вот он какой - Париж”, ”Американская богема в Париже” және т.б.).

[[1923 жылыжыл]]ы Эрнест “Шекспир и компания” деген кітап дүкенінің иесі Сильвия Бичпен танысып, өте жақын достық қарым-қатынас орнатты. Дүкен ішінде жазушы көп уақытын өткізіп, кітаптар алып, түрлі көзі ашық зиялылар, ақын-жазушылар мен суретшілермен танысты. Солардың ішінде жазушыға ерекше әсер еткен [[Гертруда Стайн]] еді. Эрнест әрдайым Гертрудадан ақыл-кеңес сұрап, әдебиет жайлы әңгіме-дүкен құрғанды унатты. Гертруда газеттегі жұмысқа немқұрайлы қарап, Эрнесттің шығармашылықтағы басты жолы – жазушылық екенін оған иландыруға тырысты.

[[1926 жылыжыл]]ы жазылған “И восходит солнце” – жазушыны ең алғашқы шығармашылық табысқа жеткізген еңбегі. Бұл роман оқырманға 1920 жылдары [[Франция]] мен Испанияда[[Испания]]да тұрған жастар өмірі жайлы баяндайды. 1927 жылы “Мужчины без женщин”, ал 1933 жылы “Победитель не получает ничего” атты әңгіме жинақтары шыққаннан кейін, Эрнест Хемингуэй көпшілік ортасында ерекше бір қысқа әңгімелер авторы ретінде әбден танылды. Осы әңгімелер ішінде әсіресе “Убийцы”, ”Недолгое счастье Фрэнсиса Макомбера” және ”Снега Килиманджаро” оқырмандар назарын аудартып, ерекше ықыласқа ие болды.

[[1930 жылдыңжыл]]дың басында Хемингуэй АКШ-қа қайтып оралып, [[Флорида]] штатының Ки-Уэст қаласына орналасты. Бұл жерде ол балық аулаумен айналысып, өзінің желкенді қайығымен Багам аралдарына және Кубаға саяхат шегіп, жаңа шығармалар жаза бастады. Биографтардың айтуы бойынша, осы кезде жазушының атағы өсіп, есімі жұртқа таныла бастады<ref name="Меллоу">{{cite book|first=J. R. Mellow.|title=Hemingway: A Life Without Consequences|publisher=Houghton Mifflin|year=1992|isbn=0-395-37777-3}}</ref>. Ол жазған шығармалардың барлығы тез арада баспадан өтіп, үлкен таралымдармен сатылды. Өмірінің ең табысты бірнеше жылын өткізген сол пәтерінде қазір жазушының мұражайы ашылған.

1933 жылы Хемингуэй “Победитель не получает ничего” атты шығармалар жинағын жазу арқылы өзінің көптен орындай алмай жүрген арманын – [[Шығыс АфрикасындаАфрика]]да сафаримен айналысуды – орындағысы келді. Кітап сәтті шығып, сол жылдың соңында жазушы жаңа саяхатқа жол тартты.

Хемингуэй [[Танганьика]] өзенінің маңында лагерь құрып, жергілікті тайпа өкілдерін жолбасшы ретінде жалдап, аң аулауға шығуды бастады. 1934 жылдың қаңтарында кезекті сафариден келген жазушы амебалық дизентерия ауруына шалдығып қалды. Күннен-күнге жағдайы нашарлап, ағзасы сусыздана бастаған жазушы үшін Дар-эс-СаламаСалам қаласынан арнайы ұшақ жіберіліп, оны сол өңірдің астанасына жеткізді. Ағылшын емханасында бір апта курс терапиясын алғаннан кейін ғана Эрнест жазыла бастап, ісі оңға басты. Соған қарамастан, аң аулау маусымы Хемингуэй үшін өте сәтті болды. Ол өз қанжығасына барлығы үш арыстан, жиырма жеті антилопа, ірі енеке және тағы басқа жануарларды байлады. Танганьикадан қалған бүкіл әсерін жазушы “Зеленые холмы Африки” (1935) кітабының бетіне түсірді. Бұл кітап, негізінде, Эрнесттің саяхатшы және аңшы рөліндегі күнделігі болып табылады.