Еңлік-Кебек ескерткіші: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

[[Ескерткіш]]тің қазіргі тұрған жері бұрын “[[Шұбартөбе]]” аталған. Ол ғасырлар бойы жаугершілік уақытта қарауыл қарайтын, ас пен тойларда бәйгеге қарақшы тігіп, көмбе болатын жиын орны болған. Оның басындағы Еңлік-Кебек ескерткішінің өз тарихы бар. 18 ғасырдың 80-жылдарында сүйіп қосылған екі ғашықты мейірімсіздікпен ат құйрығына сүйретіп өлтіруші топ олардың денесін өздерінің ақтық тілектері бойынша бірге көмеді. Келесі жылы Шұбартөбені қоныс еткен рулар Еңлік пен Кебектің қабірін таспен сандықшалап, қайтыс болған ағайындарын “ер-азамат жалғыз жатпасын” деп сол араға жерлейтін болған. Сөйтіп, бара-бара Шұбартөбе үлкен қорымға айналады. 1875 — 80 жылы [[Абай ауылы]]на қонақ болып, тобықты елін аралаған [[Біржан сал]] Ералы бойын жайлайтын мамай руындағы Салсары ([[Смағұл Мақышұлы]]) мен [[Құсайын Бейсенұлы]] деген атақты тоғызқұмалақшы, домбырашы, әнші салдарға сәлем бере келген жолы Еңлік — Кебек бейітін көреді. Келесі жылы Біржанның тапсыруымен Рыскелді деген тас қалаушы шебер Еңлік — Кебектің қабірін сандықшалап, басына құйма [[кірпіш]]тен шағын [[мұнара]] тұрғызған. Қабір сандықшасының тұрқы тұтас, құбыла жақ басы екі айыр болған. Бұл қабірдегі адамның екеу екендігін білдірген ишара болса керек. Кейін мұнара құлап, оның ізі ғана қалған. . [[«Абай жолы» роман]]ында «Ералы жазығындағы кішкене төбе» деп суреттелетін мұнда күллі ғашықтар символы болған Еңлік-Кебек [[мазар]]ы бар. «Көп жасамай, көк орған, Жарасы үлкен жас өлім» деген Абай сөзі [[құлпытас]]қа қашалыпты.