'''Бақтыбай Жолбарысұлы''' (1842, [[Алматы]] облсы, Текелі — 1902, Балдырған жайлауы) — [[айтыс]] [[ақын|ақыны]]. Жеті жасында жетім қалып, бірнеше жыл [[Балқаш]], [[Сексеуіл]], [[Шұрық]] жақтағы нағашыларының[[нағашы]]ларының қолында болады. Кейін еліне қайтып келіп, бай ағайындарының[[АҒАЙЫН|ағайын]]дарының малын бағады. Жиын-тойларда өлең құрастырып, ақындығын танытады. Ақыры өнері[[өнер]]і жалшылықтан[[жалшылық]]тан құтқарып, өлеңнің соңына біржола түседі. Әсіресе, атақты [[Тезек төременТөре|Тезек төре]]мен айтысы (1861) Бақтыбайдың [[Ақындық өнер|ақындық]] даңқын бүкіл Жетісу өңіріне әйгілі етеді. Төренің айбынынан ықпай, оның әлсізге жасаған зорлық-зомбылығын бетіне басады. Ақынның өзге де әділетсіз бай, болыс, т.б. мықтыларды әшкерелеген өлең, айтыстары көп. Бақтыбайдың жекелеген [[толғау]], [[сықақ]], [[жоқтау]] өлеңдері көп болғанымен, [[айтыс]] өнері оны биікке көтерді. [[Мәйке қыз|Мәйке қызбен]], [[Арыстан]], [[Жүсіпбек]], [[Әсет]], [[Бәйімбет]], [[Қыпшақбай]], т.б. ақындармен айтысы суырып-салма шеберліктің, тапқырлық пен батылдықтың айқын үлгісі. Ақынның “Едіге — Нұран” көлемді дастаны да сақталған. Бақтыбайдың шығармалары 1987 жылы “Жел қобыз” деген атпен жеке кітап болып шықты. <ref> Қазақ энциклопедиясы, 2 том; </ref>
