Николай Михайлович Карамзин: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

:'''Карамзин Николай Михайлович '''<ref name="source1">“Қазақ Энциклопедиясы”, IV-том </ref>(''12.12.1766, Ресей, Орынбор облысы, Михайловка село – 3.6.1826, Санкт-Петербург'') – орыс жазушысы, тарихшы.

Шаден пансионында білім алды (1780 – 83) әрі[[ Мәскеу]] университінде дәріс тыңдаған. Карамзиннің шығармашылығы [[Геснер|С.Геснердің]] “Ағаш аяқ” идиллиясын аударудан басталды (1783). [[1789]] жылы [[Батыс Еуропа|Батыс Еуропаны]] аралап, белгілі жазушы, ойшыл ағартушылармен танысты. Ол Ресейде “Московский журнал” (1791 – 92), “Вестник Европы” (1802 – 03) журналдарын шығарды. Алғаш аударма жұмысымен айналысқан Карамзин кейін өзінің тұңғыш шығармасы – “Евгений және Юлия” повесін жазды (1789). Ол “Бишара Лиза” (1792), “Орыс саяхатшысының хаттары” (1791 – 92), т.б. повестері арқылы орыс әдебиетінде сентиментализм бағытының негізін салды. Орыс тілін шіркеу сөздерінен тазартып, әдеби тілдің дамуына ықпал жасады. Сондай-ақ, бірнеше тарихи шығармалар жазып елге танымал болған Карамзин [[1803]] жылдың 31 қазанында Александр I патшаның жарлығымен ресми тарихнамашы болып тағайындалды. Оған жыл сайынғы зейнетақы белгіленеді. Карамзин 1803 – 1826 жылдар аралығында “Ресей мемлекетінің тарихы” атты 12 томдық еңбегін жазды. Бұл еңбек – орыс халқының тарихында үлкен оқиға болды. Карамзиннің еңбегі ұлттық сананың оянуына ықпал етті, жазба тарихи деректерді іздеп табу, өңдеу және жариялау туралы деректанулық білімнің қалыптасу мектебі болды.<ref name="source1">“Қазақ Энциклопедиясы”, IV-том </ref>