Аспектология (грек.aspectus сыртқы пішін және logos сөз, ілім) - тілде белгілі көрініс тапқан вид (аспект, түр) категориясын және оған қатысты бүкіл аспектуалдықты зерттейтін грамматиканың саласы. Аспектология бұдан басқа етістіктің аспектуалды топтарын (динамикалық, статикалық,шекті/шексіз етістіктерді), қимыл-әрекет тәсілдерін, етістік емес лексикамен және синтаксистік жолмен берілетін контекстің релеванттық компоненттерін зерттейді.

Етістіктің аспектуалды топтарына антикалық дәуірден (Аристотель, Аполлоний Дискол, Варрон) бастап көңіл аударылған. Бірақ кейінгі грамматиктер ондай етістік формаларды шақ категориясының жеке топтары ретінде қарастырды. Етістікті осылай түсіндірудің Батыс Еуропалық дәстүрі көпке созылды, орыс тілінің грамматика ғылымына да әсер етті (М.В. Ломоносов орыс етістігінің 10 шағын көрсеткен). Вид термині грек және латын, орта ғасырдағы орыс грамматикаларында кездеседі. 19 ғасырда қазіргі орыс тілі материалы негізінде вид туралы ілім жасала бастаған (И.С.Фатер, А.В. Болдырев, Н.И.Греч, К.С.Аскаков) 20 ғ. 1-жартысында орыс етістігінің вид категориясын зерттеуде А.Мазон, С.О.Карцевский, А.А. Шахматов, А.М.Пешковский, В.В. Виноградов зор үлес қосты. Аспектологиялық зерттеулерге үндіеуропалық емес: афразия, фин-угор, моңғол, тұңғыс-манжур, кавказ, баск, корей, қытай, түркі (Д.М.Насилов, А.А.Юлдашев. Л.Юхансон) тілдері кеңінен қатыстырылуда. Салғастырмалы типология бойынша, атап айтқанда, туыстық тегі, географиялық аймақтары әр түрлі тілдерді бірыңғай бағдарламамен зерттеу жұмысы дамып келеді.