Аударма әдістемесі

Аударма әдістемесі — жетпісінші жылдардың басында өте көп қолданылған әдістеме. Бұл әдістеменің негізінде тіл дыбыстарын үйрету тәсілдері жатыр.[1].

Аударма әдістемесінің ерекшеліктері

өңдеу
  • сөйлеу іс-әрекетінің оқу және жазу түрлері алға шығып, тыңдау және сөйлеу өте төменгі деңгейде қалады;
  • екі тілдегі (ана тілі және үйретілген тіл) грамматикалық тұлғаларды салыстыра үйрету озық қолданылады;
  • үйретуде ана тілі мен үйретілетін тіл бірдей қолданыста жүргізіледі.

Аударма – сабақта сөздік жұмысын жүргізудің, жаңа сөзді семантикаландыру, яғни мағынасын жете түсіндіру үшін жиі қолданылатын тәсілдің бірі. Аударма жұмысының жүзеге асуының 2 жағы бар: ана тілінен қазақшаға, қазақшадан ана тіліне. Қайсы жақ тиімді деген нақты сұраққа Е.И. Пассовтың тұжырымдамасынан соң, жауап беру қиын емес. Тілдің үйрету ерекшеліктері жағынан оқушы немесе 2-тілде үйренуші адам өз ана тіліне емес, керісінше, меңгеріп жатқан тілге аударумен жиірек айналысқанда тілді үйрену нәтижесі жоғары болады. Оқулықтарда мәтіндер, негізінен қазақшаға беріледі. Мұғалім алдын-ала мәтінді орысшаға аударып, алдымен орысша нұсқасын беріп аудартып, содан соң қазақша нұсқасымен жұмысты жалғастырып, түрлендіріп жүргізуіне болады.

Дереккөздер

өңдеу
  1. Ж.Н. Сүлейменова, А.Ә. Орынбаев. Қазақ тілін оқыту әдістемесінен қысқаша анықтағыш-сөздік.Алматы 2009.ISBN 9965-525-46-3.