Безеру

Қазіргі түсінігімізде — міз бақпай мелшию, сазару сияқты мағыналар береді. «Бұл араның безерген Қызыл шақа көбі құм...» (С. Мәуленов, Жолдас).

Міз бақпай мелшиген жанның тағы бір белгісі көзі бедірейіп, үн-түнсіз қалыпта болатыны да белгілі. Ондай адам пішіні бейне бір жапалақ іспеттес көрінеді. «Безерген» де, оған түсінік ретінде келтіріліп отырған «мелшию» де өте ертеректе мұндай күйдегі адамды жапалаққа ұқсатудан тумады ма екен деген ой келеді. Бұл ойымызды осы аттас құстың бойына біткен қасиеттері - мен бірге кейбір түркі тілдерінде оған тағылған аттардың өзі-ақ кепіл болғандай. Тува тілінде «жапалақ» атауы «межерген», якуттарда — «мэкчиргэ». Бұлардың бірі қазақ тілінде «безерген», екіншісі «мелшию» қалпына дейін өзгерсе, тіліміздегі дыбыс сәйкестігі заңына теріс емес.