Бейнезаметка – шартты (сюжетті) түрде екіге бөлуге болады. Біріншісі оқиғаны ресми, дәстүрлі хабарлау түрі. Екінші түрі заметканы сценарлық немесе авторлық деп атау. Мұнда журналистің шығармашылық-өндірістік іске қатысы айқын сезіліп, оның ақпарат сапасына әсері байқалып тұрады. Автор-журналист хабарды түсіру кезінде аландағы қандай да бір өндірістік әлде шығармашылық мәселелерге тікелей жауап береді. Сөйтіп, журналист жұмысы авторлық сюжетті даярлау кезінде мынадай кезендерден тұрады: тақырыпты таңдау және оны редакцияда бекіттіру, түсірілетін нысанды зерттеу және мәтіндегі жобаны құру, түсіруге, монтажға қатысу әрі мәтін жазу[1]

Мәтін мейлінше қысқа, ықшам болып, ол көрерменде туындайтын сұраққа жауап беруі тиіс. Маңыздысы, осы орайда қадрдан тыс айтылатын мәтін бейнеқатарды қайталамауы қажет. Көрерменге экраннан көріп отырған көріністі қайталап түсіндіріп жату тележурналистің тәжірибесіздігінен не сауатсыздығынан хабардар етеді.

Қысқа жаналықтарды берудін екі түрлі жолы бар. Дербес, ол оқиға, сенсация жайлы ақпаратты беру кезінде; ал біртектес, ол ақпаратты ретімен және бүге-шігесіне дейін беру мезетінде қолданылады. Шебер журналист аудиторияга небәрі 10-30 секунд аралығында 35 - 40 сөзбен: кім?, не?, қайда?, қашан?, не үшін?, неліктен? деген сұрақтарға жауап беруі тиіс.

Сондықтан сюжеттің компазициялық құрылымы осы мақсатқа бағындырылуы қажет. Негізгі дерек хабардың басында беріледі де, екінші кезектегі материал өзінің мәнділігіне қарай одан кейінге орналас тырылады. Мұндай мүмкіндік материалдағы ойдың өз мәнін жоғалтпауына жол ашады.

Дереккөздер

өңдеу
  1. Қазақ телевизиясы. Энциклопедия. — Алматы: "ҚазАқпарат", 2009, 1-т. — 640 б. ISBN 978-601-03-0070-5