Бойкүйездік (лат. negativus – жоққа шығарамын) – айтқан ақыл-кеңеске құлақ аспай, өз бетінше жүріп-тұрудан көрінетін мінездің жағымсыз жағы. Бойкүйездік белсенді және енжар болып екіге бөлінеді. Бірінші жағдайдағы бойкүйездік орынды талап-тілекті орындаудан бас тартудан, тыңдамай жүре беруден көрінеді. Мұндай адамның іс-әрекетінде дәйекті пікір, қисынды мотив болмайды, ол тек «өзімдікі ғана жөн» деп ешкімнің ырқына көнбей жүре береді. Белсенді бойкүйездікке салынған бала үлкендердің айтқанына қасарысып қарсы шығады. Мінездің жағымсыз қасиетіне айналған тұрақты бойкүйездіктен ауру-сырқау кезінде пайда болатын кейбір өткінші бойкүйездікті, сондай-ақ жүйке жүйесінің зақымдануынан туындайтын патологиялық бойкүйездікті (шизофрения) ажырата білу керек. Қолайлы психологиялық жағдай орнату – бала бойкүйездігінің өріс алмауының басты шарты.

Дереккөз

Психология Энциклопедиялық Сөздік (Алматы 2011ж.)