Бұралып тұрып...
«Бұралып тұрып...» - Абайдың 1888 ж. жазған өлеңі. Көлемі 8 жол. 25 жыл бойы жұбын жазбай жанында жүріп, Абай шығармаларының кәусар бұлағынан еркін сусындаған, Көкбай ақын өз естелігінде: «Бойын бағып, қымтырылып, пәлен көрінем, түген көрінем деп қолдан пішін жасайтын мінезді көре бастаса, қытығына тигендей жақтырмай қалатын. Ондайды кекетіп, мысқыл қылып, қалжыңмен өлең айтып жіберетін» деп жазады да, өзінің жол үстінде аңдаусызда көрсеткен сәл қисынсыз қылығы үшін осы өлеңмен қалай сазайын тартқанын еске түсіреді. Абай өнері, ойы өзімен үндестік тауып, көңілі жарасқан жолдасының жастыққа тән болмашы оғаш мінездерін ұнатпай, оны әрі өрістеткісі келмей, табан астында кесіп тастаған. Ол Көкбайдың орынсыз сәнқойлығын, келісе бермейтін кербездігін сынайды. Бірақ әңгімені ашық айтады да, зілсіз, кексіз көңілмен «Жақпайды маған сол жерің» деп достыққа тән жанашырлығын білдіреді. Өлең 5-8 буынды белгілі «сегіз аяқ» ұйқасымен жазылған. Туындының бізге Көкбайдың есінде қалған бөлігі ғана жеткен. Алғаш рет ақын шығармаларының 1933 жылғы толық жинағына енгізілген. Кейінгі басылымдарда ешқандай текстол. өзгеріске ұшырамаған.[1]
Дереккөздер өңдеу
- ↑ Абай. Энциклопедия. – Алматы: «Қазақ энциклопедиясының» Бас редакциясы, «Атамұра» баспасы, ISBN 5-7667-2949-9
энциклопедиясы]]
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
[[Санат:Абай
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |