Германия ордені

Германия ордені (немісше: Deutscher Orden) – нацистік партияның жеке адамға «мемлекет пен партияға көрсеткен ең жоғарғы дәрежелі қызметі үшін» берген ең жоғарғы марапаты. Бұл марапатты алғаш рет 1942 жылы рейхсминистр марқұм Фритц Тодттың жерлеу рәсімінің кезінде оған Адольф Гитлер табыс етті. Герман ордені екінші рет сол жылдың маусым айында Райнхард Һейдрихке оның жерлеу рәсімінің кезінде табыс етілді.

Сыншылар бұл орденді «өлген адамға берілетін орден» деп атады, себебі бұл орденмен марапатталғандар негізінен қайтыс болған адамдар болатын. Осы орденмен марапатталып соғысты қаза болмай тірі аяқтаған тек екі адам ғана: Константин Һирль мен Артур Аксманн болатын.

Германия орденінің бастапқыда үш дәрежесі белгіленген болатын, бірақ оның тек алқа дәрежесі (ең жоғарғы дәрежесі) ғана марапат ретінде беріліп үлгерілді. Бұл марапат Үшінші Рейхтың ең аз берілген марапаты, одан аз берілген марапат – Ұлттық өнер мен ғылым жүлдесі). Германия орденімен марапатталғандар өзара бауырластық құруға тиіс болатын.

Адольф Гитлер бұл орденді мемлекет пен партияға көрсеткен қызметтері үшін марапаттайтын өзінің жеке марапаты ретінде қарастырды. Осы себеппен, және орденнің арт жағында оның қолтаңбасының бедері басылғандықтан, ол жұрт арасында «Гитлер ордені» деп те аталып кетті.

1942 және 1945 жылдардың арасында осы орденмен 11 адамның марапатталғаны дәлелденген. Кейбір құжаттардың мәліметінше, осы орденмен СС райхсфюрері Һайнрих Һиммлер мен гросс-адмирал Карл Дөнитцтер де марапатталуға тиіс болатын.

Дәлелденген марапатталушылар және марапатталу уақыты

Фриц Тодт (марқұм), 1942 жылғы ақпанның 12-сі,
Райнһард Һейдрих (марқұм), 1942 жылғы маусымның 9-ы
Адольф Һүнляйн (марқұм), 1942 жылғы маусымның 21-і
Виктор Лютце (марқұм), 1943 жылғы мамырдың 8-і
Адольф Вагнер (марқұм) 1944 жылғы сәуірдің 17-сі
Артур Аксманн, 1945 жылғы сәуірдің 28-і
Йозеф Бюркел (1944 жылғы қыркүйектің 28-нде өзін-өзі өлтірді), 1944 жылғы 3 қазан
Рудольф Шмундт (марқұм), 1944 жылғы қазанның 7-сі
Константин Һирль, 1945 жылғы ақпанның 24-і
Карл Һанке (1945 жылғы маусымның 8-нде әскери тұтқыннан қашпақ болған кезе қаза тапты), 1945 жылғы 12 сәуір
Карл Һольц (1945 жылғы сәуірдің 20-сында шайқас кезінде кезінде қаза тапты), 1945 жылғы 19 сәуір