Дерматомиозит

Дерматомиозит- бұл қаңқа және бірыңғай салалы бұлшықеттердің және терінің жүйелі қабынуы. Егер қабыну тек бұлшықеттермен шекараланса, оны полимозит деп атайды.

Этиологиясы мен патогенезі

Дерматомиозиттің дамуында ұзақ сақталып қалған вирусты инфекциялардың маңызы зор. Көп жағдайларда дерматомиозит кейбір ағзалар ісіктерімен қатар дамиды, бұны паранеоплазиялық дерматомиозит деп атайды. Бұл патология екі себепке байланысты болады: 1)осы ісіктер мен бұлшықет антигендерінің бір-біріне ұқсастығы; 2)ісіктің ыдырауына байланысты түзілген заттар әсерінде бұлшықет ұлпаларының антигендік құрамының өзгеріп, аутоиммунды реакцияның дамуы.

Осы сырқаттар қанында әртүрлі аутоантигендердің , иммунды кешендердің бұлшықет ұлпасына қарсы бағытталған лимфоциттердің табылуы, Т-лимфоциттердің азайып кетуі бұл ауруларды аутоиммунды аурулар қатарына жатқызуға мүмкіндік береді. Дерматомиозитте , иммунды жүйе ауруларына тән HLA 88 антигендері жиі ұшырайды.

Патологиялық анатомиясы

Осы сырқаттар жиі дамитын бұлшықет топтары атрофияланып қатайып қалады. Микроскоппен көргенде бұл жерде дистрофия, қабыну, атрофия және фиброз процестері көрінеді. Қабыну ошақты түрде өтіп, оның сіңбелері негізінен лимфоциттерден, плазмалы клеткалардан түзілген болады. Олар бұлшықеттің аралық дәнекер ұлпасында көрінеді. Қабынумен қатар бұлшықеттерде вакуолді дистрофия, регенерацияға тән көп ядролы клеткалар табылады. Осы өзгерістер нәтижесінде бұлшықет семіп орнын дәнекер ұлпа басады, кейде бұл жерге кальций тұздары шөгіп қалады.

Қабынуға байланысты теріде қызару ошақтары пайда болады.

Ауру өлімі осы процестер жұтқыншақ, көмей, көкетте дамығанда, тамақтың тыныс алу жолдарына түсуіне байланысты туатын асфиксия немесе пневмониядан болады.