Дионис — мифтік қаһарман. Ежелгі грек мифологиясы бойынша Зевстің баласы. Біздің заманымыздан бұрынғы 8-6 ғасырларда оған өсімдік (жүзім) тәңірісі ретінде табынған. Екінші аты Вакх (грекше Ваксһоз, латынша Бахус). Оның құрметіне Вакханал мейрамы өткізілген. Мұхтар Әуезов «Жалпы театр өнері мен қазақ театры» деген мақаласында грек құдайлары туралы мағлұматтар келтіріп, «қызық, сауық, ішкілік құдайы» Дионис дейді. Оның аспан мен жердегі судың, діннің құдайы болып, өсімдік шығарып, жаңа туыс туғызатын қасиет иесі екенін айтады. «Құдайға құлшылық, тілек ретінде әуелі құрбан шалады. Құрбандығы теке болатын. Сол текені шалып түрып, айналасына бар халық жиналып, Дионистің өмірі турасындағы әңгімелерді өлең қылып айтатын. Текені грекше «трагус» дейді. Бері келген заманда осы сөздерден әлгі «трагедия» деген сез шыққан» деп, әдебиет жанрының пайда болу тарихынан хабардар етеді. Ал Эс­хил, Софокл, Эврипид заманында Дионис мейрамы жаңғырып, сахнада, арнаулы театрда көрсетілетін болғанын айтады.[1]

Дионис

Дереккөздер өңдеу

  1. Мұхтар Әуезов энциклопедиясы Алматы, «Атамұра» баспасы, 2011 жыл. ISBN 987-601-282-175-8