Евгений Никанорович Павловский
Евгений Никанорович Павловский (5.3.1884 жылы Ресей, қазіргі Воронеж облысы, Красногвардейск қаласында туып – 27.10. 1965 жылы Ленинградта көз жұмды) – Ресей зоологы, паразитологы, КСРО ғылым академиясының (Кеңестік Социалистік Республикалар Одағы Ғылым Академиясы) (1939) және КСРО Медицина ғылым академиясының академигі (1944), Лениндік сыйлықтың (1965) пен КСРО Мемлекеттік сыйлығының (1941, 1951) лауреаты.
Петербургтегі Әскери-медициналық академияны бітірген (1908).
Негізгі ғылыми еңбектері жалпы және жекеше паразитология, әсіресе, арахнология мәселелеріне арналған. Павловский адам, мал аурулары қоздырғыштарын тасымалдайтын эктопаразиттердің фаунасын, биологиясы мен экологиясын зерттеді; кене арқылы жұғатын энцефалит, шіркей арқылы жұғатын қызба, лейшманиоз сияқты паразиттік және трансмиссивтік ауруларды зерттеген. Павловский Қазақстанға жіберілген арахнология-энтомологиялық экспедицияларға басшылық етті. Оның ұсынысымен Қазақстан паразитологтарының қоғамы құрылып, Қазақстан мен Орта Азия республикаларында аурулардың табиғи ошақтары және паразитология мәселеріне арналған алғашқы конференциялар өткізілді.[1]
Шығармалары
өңдеу- Ядовитые животные СССР, М.–Л., 1931;
- Лихорадка папатачи и ее переносчики, Л., 1947;
- Учебник паразитологии человека с учением о переносчиках трансмиссивных болезней, 6 изд., Л., 1951.
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Қазақ энциклопедиясы, 7 том