Еміс-еміс

Бұл қос сөздің «алдыр-бұлдыр, шала-пұла, сәл-пәл» іспеттес мағына беретіндігі бәрімізге мәлім. «Ақыл-есі де әлсіреп, есін еміс-еміс білетін халге жеткен» (С. Алдабергенов, Асу.). Бізге қос сөз қалпында жеткен бұл тұлға өз алдына, дербес мағыналы сөз болғанын және төркіні түркі тілдерінен екенін тек осы кездегі кейбір, тіл деректері арқылы ажыратып, анықтауға болады. Мысалы, тува тілінде етістік қалпында, «имистелир» тұлғасында көрініп, біздегі «жылт-жылт», «жыпылықтау» мағыналарый береді. Тува тіліндегі түбір «имис», қазақ тілінде «еміс» дыбыстық құрамында сақтала отырып, қос сөз дәрежесінде қалыптасқан.