Бейнеу ауданындағы қорым. N045°26.311; E055°20.607; 19-20 ғғ. Құнанорыс Қатпаұлы Байғұл өз заманында айтулы шебер ұста болыпты. Сол заманның қандай қару-жарағын да зауыттан шыққандай етіп шығарады екен дейді, бізге жеткен аңыз тармақтарында. Өзі Бекет атамен замандас болып, қатар өмір сүрген. Тіпті Бекет атаның сынып қалған асасын жөндеп бергенде пір атамыз ешқандай мін таба алмапты. Байғұл ата аса аруақты кісі болыпты. Ол 60 үй Құнанорыс ауылын Ұлы көш кезінде өз қамқорлығына алып, шашыратпай, аздырмай қазіргі ата-қонысқа аман алып келіпті. Жолға дайындаған бірнеше қап құртынын шетінен, көшке ере алмай әлсіреген адамдарға беріп, әл жинатқан. Мініс аттар жүруге жарамай қалғанда, қатты құртты шүберекке орап, аттың ауыздығына байлап, ауызына салып қояды екен. Сонда аттар құрттың суын сору арқылы шөлге шыдап, көш кідірмей жүрудің амалын тауыпты. Ол тіпті, інісі Лабақ батырға «Дүңгір» деп аталатын мылтық та соғып беріпті, - дейді. Ел аузындағы әңгімеге қарағанда, Байғұл атаны бір жаугершілік кезінде ұстаханасында қару соғып жатқанда түрікмендер өлтіріп кетіпті. Оның мүрдесі қазіргі Бейнеу ауданына қарасты 464-бекеттің күнбатыс жағында 4-5 шақырымдай, Бейнеудің өзінен солтүстік-шығыс бетте 18 шақырым жерде. Бүгінде бұл - үлкен қауымдық. Атаның ескі мешітінің орны әлі бар. Жергілікті халық атаның басына барып түнеп, зиярат етіп жатады. Басына түнеген адамдар қасталы ауруларынан айығады екен,-дейді. Жергілікті халық арасында топалаң болған малды әулиеге қарап бағыттап айдағанда-ақ, ауру тоқтап қалады екен дейтін сенім орныққан. Ағайындары бірігіп, әуелі төрт құлақты там мен тілеухана үйін тұрғызып, кейіннен 1999 жылы басына күмбез тұрғызып, ас берді.
