Илья Юльевич Шлепянов

Илья Юльевич Шлепянов (1900 жыл 27 қазан, Чернигов — 1951 жыл 21 желтоқсан , Мәскеу) — кеңес режиссері, театр суретшісі, РКФСР-дің еңбек сіңірген әртісі (1933).

Өмірбаяны

1925 жылы Мәскеудегі Мемлекеттік жоғары режиссерлер шеберханасын бітірді. Оқып жүрген кезінде Мейерхольд атындағы театр спектакльдерін (Подгаецкийдің «Д. Е.», Файконың «Мұғалім Бубус» және Эрдманның «Мандаты») көркемдеді; бұл қойылымдарды безендіруде түрлі сахналық тәсілдер (жылжымалы қалқан-тақталар, дөңгелек айналмалы сахна, тағы басқа) қолданды. 1926 – 28 жылы Баку жұмысшы театрының бас суретшісі болды. Бұдан кейін Мәскеудегі Революция театрында (1937 жылға дейін) режиссер, әрі бас суретші болып, Н. Ф. Погодиннің «Балта туралы жыр», «Менің досым», «Той тарқар» және У. Шекспирдің «Ромео мен Джульетта» қойылымдарының демократиясын жазды. Фотомонтажды пайдалану, әсіресе сахналық көркемдеуде конструктивті-архитектуралық принципті қолдану – оның осы жылдардағы демокрациялық еңбектеріне тән қасиет. 1930 жылдардың аяғынан бастап негізінен режиссерлікпен шұғылданды. 1938 – 1939 жылы Ленинградтың Кіші опера және балет театрында, 1940 – 44 жылы осындағы Ленсовет театры мен Мәскеудегі Сатира театрында қызмет етті. 1944 жылдан Ленинградтың С. М. Киров атындағы опера және балет театрының бас режиссері болып, Дж. Вердидің «Травиата», П. И. Чайковскийдің «Евгений Онегин» мен «Орлеан қызы», М. П. Мусоргскийдің «Борис Годунов», Д. Б. Кабалевскийдің «Тарастың отбасысы» атты операларын қойды. Қойылымдарды қоюда монументті түрге, ал мизансценаларды құруда композициялық айқындыққа ұмтылушылық Шлепяновтың режиссерлік өнерінің ерекшелігі болып табылады.

Марапаттары

Илья Юльевич Шлепянов қажырлы еңбегі мен қосқан үлесі үшін РКФСР-дың еңбек сіңірген әртісі, КСРО Мемлекеттік сыйлығының лауреаты (1946, 1951) болып, Еңбек Қызыл Ту орденімен, бірінші дәрежелі Сталиндік сыйлықпен марапатталған.