Имуннофлоуресценция әдісі

Имуннофлоуресценция әдісі өте жоғары сезімталдығымен ерекшеленеді. Бұл әдісті тек белоктарды анықтауда ғана емес, сонымен қатар ДНҚ-дағы нуклеотидтер кезектесуімен гибридті молекулалар РНҚ-ДНҚ таралмауын анықтайды. Ол үшін белокқа (мысалы: тубулин) антиденеден тұратын арнаулы сарысу (ірікті) алады. Тазаланған антиденелер химиялық түрде флюрохромдармен әрекеттеседі. Мұндай препараттарды объектіге салып, люминесцентті микроскоп көмегімен флюрохром ағысымен жасушадағы белоктың таралу аймағын табады. Алайда, флюрохроммен антиденелер жасушаға ену үшін, плазматикалық мембрананы енетін етіп жасау керек. Бұл жасуша фиксациясымен және мембрананың ішіндегі липидтердің біртіндеп жетракциясымен жасалынады. Биополимерлер синтезінің жойылмау орнын анықтау үшін және жасушадағы заттар тасымалдау жолдарын, жасуша миграция (қоныс аудару) анықтау үшін изотоппен белгіленген заттар тіркейтін - радиоавтография әдісі кеңінен қолданылады. Бұл әдіс Беккерель әдісін қайталайды. Радиоактивті изотоптармен таңбаланған молекулаларды, мысалы, фосфордың (Р³²), көміртегінің (С¹⁴), сутегінің-тритийдің (Н³) изотоптарын тағамға қосып, инъекция арқылы организмге енгізеді.

Биополимерлер синтезі процесінде бастаушы таңбаланған молекуласы қосылады, жасушада фотоэмульсияның көмегімен орнын тіркей алады. Таңбаланған жасуша неғұрлым фотоэмульсиямен көп уақыт байланысса, соғұрлым AgBr түйірі сәулеленеді. Экспозициядан кейін препараттарды айқындау керек, сол Ag-ң кайта жасалынады, препараттың фиксация кезінде жарқырамаған AgBr түйірлері еріп кетеді. Нәтижесінде объектті қоршап тұрған түйіршіктердің тек (3-сәулеленумен әсер еткені ғана қалады. Бұл әдістің дәлдігі AgBr түйірінің мөлшері мен бөлшектің энергиясына байланысты. Түйіршек үлкейген сайын, изотоп орнын анықтау азаяды. Бөлшек энергиясы артқан сайын, AgBr түйірінің белсенділігі артады. Негізінен сутек-тритий (Н3) пайдаланалады. Тритиймен макромолекулалар - нуклеотидтер, амин қышқылдары, майлы қышқылдар, қант т.б. таңбаланады. Радиоавтографиялық зерттеулерде белгіленген гормондар, антибиотиктер, ингибиторлар т.б. пайдаланылады. Клетка өңдеуде сулы еріткіштерде жоғалып кететіндіктен, бұл әдісте суда еритін косылыстар анықталмайды.