Колоратура

Колоратура (итал. coloratura – әшекейлеу, лат. coloro – бояймын) – ән салудағы дауысты шапшаң құбылтатын, техникалық жағынан қиын, аса шебер орындалатын пассаждар (көбінесе, биік сопрано дауыстыларда кездеседі); әнші дауысының вокальдік партияларды әшекейлеп орындау мүмкіндігі. Бір буында бірнеше дыбысты, кейде қиын пассаждарды құйқылжытып асқан шеберлікпен орындау Колоратуралық дауыстың негізгі ерекшелігі болып табылады. Колоратура орта ғасырлардан бастап вокальдік музыкада қолданыла бастады. Әсіресе, 18 – 19 ғасырларда Италия операларында (әнші-кастраттар, жоғары әйел дауысы, лирикалық тенорлар, бас-буффтар партияларында) кең өріс алды. Көптеген композиторлар (В.А. Моцарт, Дж.Россини, Л.Делиб (1836 – 91), Дж.Верди, Р.Штраус, М.И. Глинка, Н.А. Римский-Корсаков) өз шығармаларында Колоратураны әнші дауысын күшейте түсетін көркемдік тәсіл ретінде пайдаланды. Ең жоғарғы әйел дауысын колоратуралық сопрано деп атайды.