Луций Эмилий Лепид Павел (1 жылдағы консул)

Луций Эмилий Павел (лат. Lucius Aemilius Paulus), көбіне — Луций Эмилий Лепид Павел (лат. Lucius Aemilius Lepidus Paulus), (б. з. д. 28 — 14 жыл) — 6 жылы қастандық жасағысы келген Октавиан Августтың немересі Випсания Юлия Агриппинаның жұбайы, 1 жылдағы Рим империясының консулы.

Луций Эмилий Павел
LUCIVS AEMILIVS PAVLVS
Лауазымы
Рим империясының консулы
Өмірбаяны
Дүниеге келуі б. з. д. 28 жыл
Қайтыс болуы 14 (0014)
Әкесі Павел Эмилий Лепид
Анасы Корнелия Сципиона
Жұбайы Випсания Юлия Агриппина
Балалары 1. Эмилия Лепида
2. Марк Эмилий Лепид

Шығу тегі

өңдеу

Б. з. д. 34 жылдағы консул-суффект және б. з. д. 22 жылдағы цензор болған, патрициандық Эмили тұқымынан шыққан Павел Эмилий Лепидтің отбасының кіші ұлы болды. Отбасында Луцийден басқа екі бала болды: үлкен ағасы Марк Эмилий Лепид және қарындасы Эмилия Лепида[1]

Екінші некесінде Павел Эмилий Региллді дүниеге әкелген Клавдия Марцелла Кішіге үйленді.

Өмірбаяны

өңдеу

Б. з. д. 4 жылы Випсания Юлия Агриппинаға үйленді. Некеден көп ұзамай кейіннен қыздары, Марк Юний Силан Торкватқа тұрмысқа шыққан Эмилия Лепида туылды.

1 жылы Гай Цезарьмен бірге консул лауазымын иеленді. Гай әскери жорықта болғандықтан, консул қызметін өзі атқарды.

5 жылы кейіннен Германиктің қызы, Калигуланың қарындасы мен көңілдесі Юлия Друзилланың екінші күйеуі атанған Луций мен Юлияның ұлы - Марк Эмилий Лепид дүниеге келді.

Гай Транквилл Светонийдің дерегі бойынша, жұп арнайы Юлия тапсырмасы бойынша құрастырылған қала шетіндегі ірі жекежайда тұрған. Алайда үлкен кеңістікті ұнатпайтын Август, үйді бұзуға бұйрық берген.

6 жылы Августқа қарсы қастандық ұйымдастырды. Бірақ қастандығы ашылып қалды да Луций Эмилий жер аударылды. 2 жыл өткеннен кейін Юлия Адрия теңізінде, Горгано мүсінінің солтүстігінде орналасқан Тремити архипелагына жер аударылды. Бұл жерде ол өліміне шейін 20 жыл өткізді.

Марк Эмилий Лепид Кіші құрметті сенатор, 6 жылдағы консул, Луцийдің ағасы Марк Эмилий Лепидпен асырап алынды.

Луций 14 жылы көз жұмды.

Дереккөздер

өңдеу
  1. Syme R. The Augustan aristocracy. — Oxford, 1989. — P. 158—159 (ағыл.)