Людмил Стоянов

Людмил Стоянов(лақап аты; шын аты-жөні-Георги Стоянов Златаров; 06.02.1886,Благоевградск округі., Ковачевица,-11.04.1973, София)- болгар жазушысы, қоғам қайраткері, Болгария ғылым академиясының академигі (1946), Болгария Кеңес Еңбек Ері (1964). 1944 жылдан Болгария компартиясының мүшесі. Болгария ҒА Әдебиет институтының директоры (1949-1959). Әдеби қызметі 1905 жылдан басталған. Стояновтың «Әйел жүрегі» (1929), «Алғы шепте» (1939) т.б. өлеңдер жинағы мен «Полковник Матовтың күміс тойы» (1933), « Оба» (1933) повестері, «Таң алдында » (1945) романы бар. 3- сайлау Халық жиналысының депутаты. Бүкіл дүниежүзілік Бейбңтшңлңк Кеңесінің мүшесі (1950).Дмитров сыйлығы (1950) мен РСФСР-дің А.М.Горький атындағы Мемлекеттік сыйлығының лауреаты (1972).

Сыйлықтары

Дмитров сыйлығы (1950) мен РСФСР-дің А.М.Горький атындағы Мемлекеттік сыйлығының лауреаты (1972). 3 рет Георги Дмитров орденімен марапатталған. Оның болгар-кеңес достығын нығайту жолындағы еңбегі жоғары бағаланып, 1948 ж. Еңбек Қызыл Ту орденімен марапатталды.