Мятаджи (лақан аты шын аты – Аннакалыч; 1822 ашхабат маңы, Кеши аулы, – 1884) – түркімен ақыны. Мятаджи өлеңдері фольклорға жақын, көпшілігі халық әндерімен айтылады. Мятаджи кедей болған, диқаншылықпен күн көрген. Ол шығармаларында адам бойындағы сұлулық пен сүйіпеншілікті («Қолдан кетер», «Айпері»), туған өлкенің бай да сұлу табиғатын («Осында бар»), ерлік, батырлықты («Керекті»), әлеуметтік теңсіздік пен әділетсіздікті («Ол кедей болғанда»), шаруалардың ауыр түрмысын («Бидай») суреттеді. Әнші Халли-Бахшы (1857–1940) Мятаджимен жақын дос болды, оның өлеңдерін таратушылардың бірі болды. Мятаджидың таңдамалы шығармалары 1962 ж. түркімен тілінде жеке кітап болып жарияланды.[1]

  1. Қазақ совет энциклопедиясы 1976 жыл. / М.Қ.Қаратаев