Омограф (гр. homos — бірдей, grapho — жазамын) — біркелкі жазылып, екпіннің алмасып түсуіне байланысты түрліше дыбысталатын, мағыналары әр басқа сөздер мен сөз формалары. Омонимия құбылысының айырықша түрлері. Қазақ тілінде омографтар негізінен зат есім мен етістіктің болымсыз түрінен жұп құрайды. Мысалы, тартпа (зат есім), тартпа (етістік); бөлме (зат есім), бөлме (етістік); алма (зат есім), алма (етістік), шығарма (зат есім), шығарма (етістік); шаппа (зат есім); шаппа (етістік); қойма (зат есім), қойма (етістік); жайма (зат есім), жайма (етістік) т. б. Екпін омографтардың зат есім сыңарларының соңғы буынына түседі де, етістік сыңарларының бас буынына түседі. Омограф тіл-тілдің барлығында кездеседі. Мысалы, орыс тілінде замок(кұлып) және замок(қамал); мука(ұн) және мука (азап) т. б.[1]

Дереккөздер өңдеу

  1. Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 жыл, 509 бет. ISBN 5-7667-2616-3