Палладиашылдық

Палладиашылдық — 17—18 ғасырда Еуропа сәулет өнерінде Палладио творчествосы негізінде қалыптасқан бағыт. Онда Палладионың «Архитектура жайлы төрт кітап» (1570) атты трактатындағы идеялар жүзеге асырылды. Палладионың кейбір құрылыстарын аяқтап шыққан итальян сәулетшісі В. Скаммоци Палладиошылдықтың тұңғыш өкілі саналады. 17 ғасырда Палладиошылдық Англия (И. Джонс) мен Голландия (Я. ван Кампен) сәулет өнерінен тиянақты орын ала бастады. 18 ғасырда ағылшын және олардың ықпалында болған неміс сәулетшілері тұрғызған ғимараттардан (негізінен қала сыртындағы виллалар) айқын көрініс тапты. Айшықты нақыш, құрылыс тиімді де ықшам, әрі қоршаған төңірекпен органикалық байланыста болуы осы бағытта тұрғызылған ғимараттардың негізгі ерекшелігі болып табылады. Осы үлгідегі құрылыстар Россияда 18 ғасырдың 80—90 жылдары пайда бола бастады. Ол Ч. Камерон, Дж. Кваренги, Н. А. Львов творчествосынан орын алды.

Палладиошылдық Виргиния университетінің ротондасы (сәу. Томас Джефферсон)