Саяси идеализм
Саяси идеализм - XX ғ. 20-30 жж әлемдік саясаттың сипаты мен табиғатын түсіндірудегі реалистерге қарсы қалыптасқан бағыт, әлемдік саясатты құқықтық және этика ұғымдарының көмегімен қарастыра отырып, олар әлемдік қатынастардың нормативтік үлгісін құруға бағытталған. Бүл бағыт өкілдері: Д.Перкинс, В.Дин, У.Липпман, Т.Кук, Т.Мюррей, т.б. Олардың сенімдерінің негізінде мемлекетаралық қатынастардың маңызды реттеушісі ретінде күштік және әскери құралдардан бас тарту жатыр. Халықаралық құқық институттары мен жүйесіне басымдық беріледі. Мемлекетаралық қатынастарды реттеу тетігі ретінде күштер тепе-теңдігінің орнына ұжымдық қауіпсіздік тетігін ұсынды. Бүл идея барлық мемлекеттердің ортақ мақсаты - бейбітшілік пен қауіпсіздік деген ұстанымға негізделген. Себебі, күштер тепе-теңдігіндегі күштердің түрақсыздығы мен соғыстар мемлекеттерге көптеген зиян келтіріп, ресурстарды жөн-жосықсыз шығындауға алып келеді.
Әлемдік саяси қатынастарды реттеу тетіктері ретінде келесі шараларды ұсынады: ашық бейбіт келіссөздерді жүргізу; бейбіт және соғыс уақытында да еркін саудаға кепілдікті қамтамасыз ету; ұлттық қарулануды ең төменгі деңгейге дейін қысқарту; еркін және мемлекет егемендігі ұстанымы негізінде барлык дау-жанжалдарды халықаралық ұйымдармен шешу. [1]
Дереккөздер өңдеу
- ↑ Саяси түсіндірме сөздік. – Алматы, 2007. ISBN 9965-32-491-3
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |