Саятшылық

Саятшылық — қазақтың байырғы да қосалқы кәсібінің, сондай-ақ көшпелілер үшін күнкөрістің әрі көңіл көтерудің бір саласы.

Саятшылық (Серілік)- қыран құс салып аң алдыру-құс ілдіру, жүйрік ат, қыран құс, құмай тазы, түзу мылтық ұстап –аң құмар аңшы, ізші болу, әнші, күйші, жыршыларды, атшы, қосшы, қағушыларды ертіп салбурында серілік етіп, саят жасау, жылқының, құстың, тазының бабын тауып - атбегі, құсбегі болу, еркін табиғатқа қамқорлық көрсете отырып, оның ғажаптарын, сұлулуғын сезіне білу, олардан рахат тауып, ләззат алу, саяттану.

Бұл кәсіптің маманын аңшы және саятшы деп атаған. Аңшылықтың бейнеті, еңбек шығыны аз, бірақ табысы құнды - бағалы аң терісі, еті, қауырсыны, мамығы - қай-қайсысы да адамдардың қажетіне жараған. Құрал-сайманның үнемі жетіліп отыруы аңшылықтың да өзгеріп отыруына әсер етті. Ертеде адам аңшылықта ор қазу, тор, тұзақ, қақпан құруды қолданса, кейін атпен қуып, ит қосып, құс салып, садақпен, мылтықпен атуды үйренді.