Теодицея (лат. theodicea — «құдайды ақтау»: гр. θεός, «құдай» + гр. δίκη, «хұқық, әділдік») — қайткенде де бәрінен құдәретті, асқан ақылды және қайырымды құдайға сенім мен дүниеде зұлымдық пен әділетсіздіктің болуының арасындағы айқын және ымыраға келмейтін қайшылықтарды ақтауды мақсат еткен бірнеше дәни-философиялық ілім, доктрина.

17-18 ғ. түрлі "Теодицеялар" философиялық әдебиеттің тұтас бәр саласына айналды. Әйгілі болған Готтфрид Лейбництің "Теодицеясындағы" (1710) идеяларды Вольтер сатиралық философиялық "Кандид" романында (1789) өткір әжуаға айналдырды[1].

Дереккөздер

өңдеу
  1. Философиялық сөздік, Алматы: Қазақ энциклопедиясы, 1996, 525 б., ISBN 5-89800-097-6

Сыртқы сілтемелер

өңдеу