Хачико
Хачико немесе Хатико (Нихонго-но-намаэ - жапон. ハチ公) (10.11.1923 - 08.03.1935)— Акита-ину тұқымының иті, Жапонияда шексіз махаббат пен адалдықтың нышаны.
| Хачико | |
|---|---|
| жапон. ハチ公 | |
| |
| 1935 жылғы 8 наурызға дейінгі суреті | |
| Түрі: | Ит |
| Тегі: | Акита-ину |
| Түсі: | Қуқыл-сарғылт |
| Жынысы: | Төбет |
| Туған жылы: | 10 қараша 1923 жыл |
| Туған жері: | Акита префектурасы |
| Өлген жері: | Сибуя станциясы маңы |
| Жерленген жері: | Аояма зираты |
| Ел: |  Жапон империясы
|
| Белсенділік жылдары: | 1923—1935 |
| Қожайыны: | Хидэсабуро Уэно |
Өмірі
өңдеуХачико 1923 жылы қарашаның оныншы жұлдызында Акита жапон префектурасында туған. Фермер оны Токио университетінде жұмыс істейтін профессор Хидэсабуро Уэноға сыйлыққа тартқаннан кейін, профессор оған Хатико деген сегізінші атын қояды.
Үлкейген шағында иесінің артынан ілесіп қалмайтын. Күн сайын Сибуя бекетінда профессорды шығарып салып, сағат үшке таман қайта оралып қарсалатын. 1925 жылы қарашаның 21-інде Хидэсабуро инфаркт алады. Дәрігерлер көмегі профессордың өмірін құтқара алмағандықтан، профессор қайтыс болады. Сол күні 18 айлық Хатико қожайынын әдеттегідей бекетте күтіп тұрады, бірақ профессор үйіне оралмайды. Күнделікті бір уақытта келіп, шыдамдық танытқан ол қараңғы түн батқанға дейін тосып жүреді. Иттің қажырлығына таңғалған жергілікті саудагерлер, теміржолшылар, т.б. оған үстеп тамақ беріп қоятын. Бұлдыраған қалың топ арасынан Хидэсабуро Уэноның жүзін іздеп, 9 жыл бойы өмірінің ақырғы күніне дейін станцияның қасына қайта-қайта келіп күтіп отыратын.
1932 жылы "7 жыл бұрын қайтыс болған қожайынын күтіп жүрген ит" деген мақала Токионың әйгілі газетінде жарияланғаннан кейін, Сибуя станциясына жапон елінің мақтанышына айналған Хатиконы көптеген адамдар көруге келеді.
Өлімі
өңдеу
1935 жылы 8 наурызда иттің өлігі станция маңында табылды. Хатикода қатерлі ісік пен жүрек құрттары болғаны белгілі болды.
Есте қалған — адал дос
өңдеу
Бұдан бір жыл бұрын 1934 жылы сәуірдің 21-нде Хатикоға арналып салынған ескерткіш ашылады. Ашылу рәсіміне Хатиконың өзі де қатысқан болатын.[1]
Ескерткішті Екінші Дүниежүзілік Соғыс кезінде темірлерін әскери мақсатта пайдалану үшін бұзады .Бірақ жапондар итті ұмытқан жоқ — 1948 жылы қайта ескерткіш тұрғызылады. Бүгінгі күнде Сибуя станциясындағы Хатико ескерткіші Ғашықтардың байламды жері болып саналады.
Хатиконың қалдықтары тұлып ретінде Уэнодағы (Токио) Ұлттық Ғылыми Мұражайында сақталынған.[2][3] Хатико қалдықтарының бір бөлігі кремацияланған күйде Минато-ку атты ауданда, Аояма деген зиратта жерленген. Сондай-ақ Хатоко жапондық үй жануарларына арналған виртуальдық зиратта Мұрағатталған 26 қазанның 2018 жылы. Құрметті орын алып тұр.
Мәдениетке әсері
өңдеу1987 жылы "Хатико хикаясы" (жапон. ハチ公物語), кейіннен 2009 жылы "Хатико: Ең адал дос" атты фильмдері шықты.
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Шапарева Г. Верный друг из страны Восходящего Солнца.
- ↑ Opening of the completely refurbished Japan Gallery of National Museum of Nature and Science Мұрағатталған 30 маусымның 2007 жылы. "In addition to the best-loved specimens of the previous permanent exhibitions, such as the faithful dog Hachikō, the Antarctic explorer dog Jiro and Futabasaurus suzukii, a plesiosaurus native to Japan, the new exhibits feature a wide array of newly displayed items." 2007 Ұлттық Ғылым Мұражайы, Уэно, Токио.
- ↑ A History Of The Akita Dog. Akita Learning Center. Басты дереккөзінен мұрағатталған 8 маусым 2012. Тексерілді, 6 мамыр 2011.
Тағы қараңыз
өңдеуСыртқы сілтемелер
өңдеу| Ортаққорда бұған қатысты медиа санаты бар: Hachiko |
- http://krasyliv.in.ua/reading_holl/interes/5731-xatiko.html Мұрағатталған 28 қазанның 2011 жылы.
- Хатико
- Встретимся у Хатико
- История Акита-ИнуМұрағатталған 27 қазанның 2011 жылы.