Шежіре тарату

1. "Шежіре"- араб сөзі. Қазақ тіліне аударғанда "ағаштың бұтағы" деген мағынаны білдіреді. Қазақта әрбір адам өзінің арғы тегін кем дегенде жеті атасына дейін тарата білуі керек. Мұны білмегенді ел "жеті атасын білмеген жетесіз" деп сөккен. Сондықтан қараз баласы әкесінен бастап жеті атасының есімдерін кішкентай кезінен жаттап өсуі тиіс. Қазақ шежірені атқарған тарихты айтумен бір деп есептеген. Ол тарих қызметін атқарған.
2. Әрбір адам өз ата-бабасының өмірде жасаған ғибратты іс-әрекеттерін ұрпақтанұрпаққа ауызша жеткізіп,жастрады тәрбиелеп отырды. Шежірені кейде "Далалық тарихнама" деп те айтады. Зерттеуші ғалымдар бір ата 13 атадан асса руға, бірнеше ру біріксе тайпаға,бірнеше тайпа бірігіп жүз болып қауымдассаөхалық не ел болады деп есептейді. Қазақтардың шежірені ертеден үздіксіз пайдаланып келуі олардың өткенін өмір бойы қадағалап, келешегін анықтап отырғандығынан хабар береді.
3. "Жеті атасын білген ұл жеті жұрттың қамын жер". Әр адамның жеті атасын білуі - көргенділігі мен білімін,ата көргендігін танытады. Білмесе - "жеті атасын білмейтін жетесіз" деп сөккен. Жеті атаны үйрету - әр ата-ананың басты борышы.

Дереккөздер

Қазақ Совет Энциклопедиясы