Қарабидай (Шишкин картинасы)

«Қарабидай» — орыс суретшісі Иван Иванович Шишкиннің еңбегі.

Тарихы

Бұл сурет Көркемөнерді ынталандыру қоғамының ғимаратында 1878 жылы өткен VI көшпелі көрмесінде қойылған болатын. Бұл туынды тақырыбын — өзінің көптеген басқа суреттеріне сияқты — Шишкин туған жерінде, өзінің қызымен бірге 1877 жылы барған Елабұғаға сапары барысында тапқан еді. 1878 жылы суретті П. М. Третьяков авторынан сатып алады.

Экспозициясы

Суреттің артқы жағында қарымды қарағай тұр. Бұл ағаш — суретшінің бүкіл шығармашылығының белгісі. Орыс орманын жан-тәнімен сүйген суретші, бұл қарағайды егжей-тегжейлі салады. Жауын бұлттары қарабидай үстінен төніп, жаңбыр болатынын көрсетеді. Бүкіл суретке таралғандай сезілетін тыныштық пен желдің жоқтығы — жақында болатын жауынының белгісі, бұл жауын жерге оны өңдеген адамға өз сыйларын беруі үшін қажет. Белгісіз бір үрей тудыратын жалғыз ғана зат – өлген ағаш. Кеуіп біткен қарағай бір сәтте сүйікті әйелінен, әкесінен, екі кішкентай ұлынан айырылған автордың жақындағы мұңының жаңғырығы болған деген мәлімет бар. Шөп және гүл қаптаған жол жолаушыны өз бойымен өтуге шақырып, бақытты ашуларға жетелеп жатқан секілді. Қарлығаштар жер бауырлап ұшып бара жатыр, олардың осылайша құйындаған түрінде көлеңкелері үлгермейтін сияқтанады... «Қарабидай» авторы нағыз керемет жасап шығарды, себебі осы суретке қарап, араның ызыңы мен қарлығаш қанаттарының шуын естуге болатын сияқты.