Қатысушы:Kassiyenova 05071981/зертхана
 | Бұл жеке зертхана беттіңізде мақала өңдеп үйрену үшін жазғандарыңызды сынап көріңіз. Бұл бетті 2018-11-01, 14:42 кезінде (5 жыл бұрын) Kassiyenova 05071981 (журналы | үлесі) соңғы рет өңдеді. |
Ғалиев Мұхжан Ғалиұлы- Екінші дүниежүзілік соғыстың ардагері, «ІІ дәрежелі Отан соғысы» орденінің иегері. Ғалиев Мұхжан Ғалиұлы 1899 жылы қазіргі Ақжар ауданы, Дәуіт станциясында жақын жерде, Шат өзенінің бойында орналсқан ата жұрттың қыстағында ауқатты отбасында дүниеге келген. Жаз жайлауда, қыс қыстақта әулеттерімен бірге 1929 жылға дейін тұрып келеді. Әкесі Ғали өте еңбеққор адам болған. Кеңес дәуірінде еңбек ете жүріп өзінің жұмысты басқаларға қарағанда артық істейтіні үшін «Стахановец», немесе «Ғали стақан», «стақан шал» аталған. Ауылдастары өмірден озған жерлестерге қойылған ескерткішке осы атағын өзгерпей «Стақан Ғали» деп жазғаны да ол кісінің ерекше еңбеққорлығы тарихта қалсын дегендері болу керек. Сонау 1929-1930 жылдары тұрмыстың ауырлығынан Омбы облысының Москаленка қоныс аударады. Қазақтар өмір сүруге, мал бағуға қолайлы, табиғаты көрікті, жері құнарлы Ебейті деген шипалы тұзды көлдің жағасына, Тұмба деп аталып кеткен, тек қазақстар ғана тұратын ауылға қоныстанады. Соғысқа дейін Мұхжан ата колхозда әртүрлі ауыл шаруашылығы жұмыстарымен шұғылданады. Ауылындағы текті әулеттен шыққан Балкүміс Байқадамқызына үйленіп көпбалалы, өнегелі отбасын құрайды. Бейбіт өмірдің шырқы бұзылған кезде, басқа жерлестері сияқты, Отан қорғауға аттанады. Отбасын әкесі мен жарына аманат етіп тапсырады. Екінші Беларусь майданының ерекше тапсырмалар орындайтын автоматшылардың 72-бөлімшесінде соғысады. Интернетте орналасқан әскери мұрағаттар сайтында ол кісінің Швед қаласы тұсында Одер жеке ерлік көрсетіп, әскери десанттың қонуы кезінде жауға автоматтан оқ жаудырып көмектескені туралы айтылады. Сол шабуылда жеке өзі үш фашистіні жайратқаны, көрсеткен батылдығы мен ерлігі үшін гвардияның катардағы автоматшысы мемлекеттік марапат «Батырлығы үшін» медалін алған екен. Аздаған жарақат алғаны болмаса, қардай борап тұрған оқтың ішінен аман шығыпты. Жеңіс күнің майдангер атай Польша жерінде қарсы алады. Біраз аз Польшада әскери комендатурада қызметін жалғастырады. 1945 жылы бірнеше медальдармен, «ІІ дәрәжелі Отан соғысы» орденімен марапатталып, елге оралып, соғыстан кейінгі ауыл шаруашылығын қалпына келтіруге араласады. Астық қабылдау бекетінің меңгерушісі, мал шаруашылығында малға қысқа жемшөп дайындауға жұмыс істейді. Зейнетке шығарда алты жылдай ауылда дүкенші болып та жұмыс істеген. Қай салада еңбек етсе де, адамгершілігі, кішіпейілдігі, еңбеққорлығымен, сауатты өмір салтын ұстанатындығымен халықтын құрметіне ие болған. Мұхжан ата өзінің барлық асыл қасиеттерімен төрт ұлы мен екі қызына қамқор, үлгілі, ұлағатты әке болды. Үлкен ұлы Махмет Тұмба ауылында үздік, өзіне тапсырылған бір тракторымен 20 жыл жөндеусіз жұмыс істей алатын, өз ісінің майталман шебері, дербес зейнеткер, әке жолын қуып елінде молда болған адам еді. Ұлдары Жақсылық Мұқажанұлы мен Жақсыкелді Мұқажанұлы Солтүстік Қазақстан облысының белгілі ұстаздары, Ахмет Мұқажанұлы мемлекеттік қызметкер. Қыздары Гүлбану мен Нұрбану да біздің облыста тұрмыс құрған, көпбалалы аналар. Алты балаларынан өрбіген немерелері, шөбелелері майдангер ұлы аталарының өнегелі өмірін лайықты жалғасытырып келеді. ХІХ ғасырдың соңғы жылында дүниеге келген майдангер ата 1988 жылы ұл-қызының күтімінде, жайлы, байқуатты тұрмыста дүниеден өтті.