Қатысушы:NurillaMussayeva/Алтын БЕК

Алтын БЕК - Ақын.

Алтын БЕК (Алтынбек) Алибаев
Алтын БЕК (Алибаев Алтынбек Жексенбайұлы) - 1996 жылы Маңғыстау облысы, Жаңаөзен қаласында дүниеге келген. 2016 жылы О. Тұрмағанбетұлы атындағы Жаңаөзен мұнай және газ колледжін бітірген.
Республикалық, облыстық, қалалық жыр мүшәйраларының жеңімпазы. Өлеңдері "Қазақ әдебиеті", "Мәдениет порталы", "Әдебиет порталы" т.с.с республикалық газеттер мен сайттарға жарияланған.

Өлеңдері:

Құрақ көрпе!
Ойламайды аналар қай баласын,
Көрсетпейді ешқашан айға жасын?!
Құрақ көрпе тігетін - менің анам,
"Құралданып кетед" - деп, айналасы...

Жеп жатыр ау, анамды мұңы ішінен,
Арам шөптер көп көрді, гүл ішінен...
Менің жазған жырымды анам білген,
Мен анамды танушы ем тігісінен!

Ұлдары аман - үйдегі, қаладағы,
Келіндері арманын табалады...
Түрлі - түсті анамның жіптеріндей,
Түрлі - түрлі боп өсті балалары!

Өр көкірек боп кетем, кейде осы мен,
Анам менің жалғыз ақ сый - несібем!
Қай баласын қайғыға жығып берер,
Қай саусағын теседі инесімен?!

Қасіреттің шипасын кімнен сұрар,
Мұңайса анам, ендігі бірден сынар!
Көрпесіне шаншыған инесіде,
Жүрегіне шаншылып жүрген шығар?!

Ұлдарына жанымен сенеді әлі,
Көрпе тігіп оларға береді әлі...
Оймағына қарайтын ақылды ана,
Ойларына адал боп, келеді әлі!

Сөйлеспейді ешкіммен, қымсынады,
Әндерінде айтпай жүр үн шығарып...
Көрпесіне салатын мақтасымен,
Жатқа жасын көрсетпей тұншығады!

Тағдыр дерті жанына батқан шығар,
Көрпесінің кемдігін жаттан сұрар?!
Ырымына алданып үлкендердің,
Анам тағы іс тігіп жатқан шығар?!

Ұлдары жүр жан - жақта бақа маңдай,
Анасынан алды екен бата қандай?!
Құрақ көрпе көргенде қынжыламын,
Бар еңбегін анамның тапағандай!

Тәңір жазса, мұң кетер күлкімдегі,
Арман - тұлпар ешқашан іркімеді!
Құрақ - көрпе, астыма жайып алып,
Құралданып кетермін бір күндері!

***
Кетер кезде не дедің, есің де ме?
Естелігін өткеннің көшір менен.
Моншақтай жасың ақты жанарыңнан,
Сол моншақты сыйлаған кешір мен ем...

Қалап жүрген шығарсың кезігуді?
Мен өзгердім.
Басқамын.
Сөзім Улы...
Білдірмегің келе ме сағанышты,
Бүлдірмегің келе ме сезіміңді?

Сенсіз өткен қадір түні!
Не айтады соңғы рет жылағандар,
Құлақ асса жүректің әміріне?
"Қадір түні" - дейді ғой мына адамдар,
Сенсіз өткен түндердің қадірі не?

Жүрегімді мазалап бек күндізгі ой,
түнгі ойлармен ерітіп "мәңгі мұзды"
"Құдай бізді қосады" - деп жүрміз ғой -
Ажыратып үлгерді олда бізді...

Не береді біздерге шеккен мұңым,
Өлеңдер ме?
Оларды жалмайды ақ түн...
Мен өзіңнен алшақтап кеткен күні,
Қадіріне жетемін бар байлықтың!

Өзіміз...
Сезім – деген:
Санамызға көмген із,
Түсте – бойдақ, тұрмыс – құрды өңде қыз...
Уақыт бізден ала алмайды ешкімді –
біз өзіміз көне салар пендеміз...

Өзге көктем, жазы, қысы, бөгде күз,
(Жүрек дертті болса досым емдеңіз!)
Уақыт бізден сұрамайды ештеңе –
біз өзіміз бере салар пендеміз...

Бір бақытқа бәрімізде кендеміз,
Біткен кезде өкінеміз теңгеміз...
Уақыт бізді апармайды ешқайда –
біз өзіміз бара салар пендеміз...

Үміт ішіндегі ұмыт
Жанарың жанды емдеді,
Сорыма жықтым еңсені.
Жоғалтып алдың сен мені,
Жоғалтып алдым мен сені...

Күз келді бізге осындай,
Көрсетпей көктем, жыз ыңғай.
Арамыз кетті қосылмай,
Жарамыз кетті жазылмай...

Ләззатқа бөлеп бұлбылды ән,
Сайрауық жазда жүрмелік.
Қоштасу бізде тым жылдам,
Боларын бұлай білмедік...

Бір бақыт бізге әкелер,
Уақытты күттім, әндеттім.
«Іздемеймін» - деп, уәде бер,
«Іздемеймін» - деп, АНТ еттім!

АЛТЫН БЕК